هه ژیر فرهمندپور - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده هنر ومعماری دانشگاه کردستان
ثنا احمدزاده - کارشناس معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج

با شکل گیری و تعریف هر پروژه و مشخص شدن جایگاه های طراح،کارفرما،بهره بردار و ذی نفعان آن مسیر پیچیده طراحی تا تکمیل اجرای آن آغاز میشود. بدیهی است پروژه های گوناگون دارای مسایل مشکالت ، نقات قوت و ضعف و پتانسیل و تهدیدات خاص خود در مسیر طراحی تا اجرا خواهدبود و طراح بر اساس خواسته و نظرات کارفرما و توافقات فی مابین بر سر مسایل اصلی طرح ، شرایط و واقعیت های طرح ، محدودیت های مالی پروژه و دانش و تجربیات خود در امر طراحی نسبت به حل و فصل مسایل و تامین اهداف پروژه اقدام مینماید.در این راستا ارزیابی طرح چه در زمان طراحی توسط طراح و چه در زمان اتمام اجرای طرح و آغاز بهره برداری از پروژه )پس از بهره برداری( میتواند میزان دستیابی به ایده های اولیه طرح و آنچه که در ابتدای شکل گیری طرح به عنوان اهداف و ارزش های طرح با مشارکت طراح و کارفرما تعیین شده و همچنین درصد موفقیت نهایی طراح در حل مسایل شکل گرفته را نشان میدهد و از طرفی دیگر موجبات افزایش تجربه طراح جهت نحوه برخورد با طرح های مشابه و همچنین افزایش توان خالقیت در حل طرح های جدید با مسایل و موارد جدید را ایجاد میکند.از سوی دیگر با بررسی ساختمان های طراحی و اجرا شده در کشور متوجه میشویم کیفیت معماری در مقابل کمیت ساخت و ساز دارای کاستی های فراوانی است که گویای این موضوع است که بحث ارزیابی درزمان طراحی و پس از بهره برداری در کشور ما امری غایب و کم فروغ بوده و بدین سبب باعث تکرار نسل به نسل نواقص و کاستی های موجود در امر معماری و ساخت و ساز کشور شده است.از آنجایی که یکی از الزمه های رشد و ارتقا سطح کیفی هر پدیده از جمله طرح معماری کنترل کیفیت آن از طریق ارزیابی است لذا در این پژوهش سعی بر آن شده است که به روش تحلیلی توصیفی واستدالل منطقی مراحل و روش های الزم در این خصوص بررسی و تفاوت های ارزیابی پیش و پس از بهره برداری و همچنین تاثیر این دومرحله ارزیابی در خروجی طرح و رضایت بهره برداران از طرح پس از بهره برداری در راستای ارتقا سطح کیفی معماری را مشخص نماییم.

ارزیابی طرح ،ارزیابی پیش از بهربرداری، ارزیابی پس از بهره برداری، ارتقا سطح کیفی معماری