مقایسه و بررسی مزیت و کاستی های روش استفاده از دیوار برشی و جکتینگ در بهسازی لرزه ای سازه های بتن مسلح با روش های نوین مبتنی بر جداساز پایه و استفاده از میراگر

ویژگی اثر زلزله در این است که نیروهای ناشی از آن به مراتب شدیدتر و پیچیده تر از سایر نیروهای موثر هستند. روش های مختلفی برای مقابله با نیروهای جانبی موثر بر سازه وجود دارد که عمدتا شامل قاب خمشی دیوار برشی و یا ترکیبی از آن دو می باشند. عملکرد صحیح لرزهای یک سازه نیازمند آن است که مقاومت و ظرفیت های تغییر شکل اعضا بیش از نیازهای تحمیل شده بر اثر زمین لرزه باشد، جرم سختی میرایی پیکربندی و هندسه، مقاومت، شکل پذیری اجزای سازه و پارامترهای جنبش زمین مهمترین پارامترهایی هستند که بر رفتار سازه تحت اثر نیروهای ناشی از زلزله تاثیر می گذارند. اولین گام در بهسازی لرزه ای سازه های موجود، ارزیابی آسیب پذیری لرزهای آنها است. اخیرا روش های مختلفی برای بررسی میزان آسیب پذیری سازه ها ارائه گردیده که اکثر آنها مبتنی بر ارزیابی های کیفی و کمی سازه ها می باشند. در مقاله حاضر، به اهمیت اصل بهسازی لرزه ای سازه های بتنی پرداخته و روش های اصلی و نوین آن مورد مقایسه قرار گرفته است. بطوریکه عملکرد دیوار برشی در مقاومت جانبی قاب های سازه ای روش جکتینگ بتنی در افزایش مقاومت برشی تیرها ، نیروی محوری الستون ها، جکتینگ فولادی در افزایش دور گیری و مقاومت برشی بدون افزایش وزن سازه، روش جداساز لرزه ای در جدا کردن عناصر سازه ای از پایه ساختمان و جلوگیری از انتقال نیروی زلزله به سازه و همچنین روش بکار گیری میراگر در جهت استهلاک نیروی برشی زلزله و عدم انتقال کامل آن به عناصر اصلی سازه ، به عنوان مشخصه های اصلی این روش ها در تامین پاسخ های لرزه ای سازه تعیین می شود.

Keywords:

سازه های بتنی , بهسازی لرزه ای , دیوار برشی , جکتینگ بتنی , جکتینگ فولادی , جداساز لرزه ای