مدل سازی مسئله p-hub مرکز فازی با روش VIKOR فازی

در سیستم های توزیع، شبکه های هاب به عنوان واسطه بین نقاط مبدا و مقصد عمل می کنند و هزینه و/یا زمان را کمینه می کنند.در مسئله p-هاب مرکز ، هدف کمینه سازی بیشترین زمان سفر در شبکه است. بدین منظور اولا باید از مجموعه نقاط کاندید تعداد p هاب انتخاب گردد و ثانیا مشخص شود که هر کدام از گره های عرضه و تقاضا باید به کدام هاب تخصیص یابند. ظرفیت هر هاب نیز مشخص است. در تحقیقات گذشته، برای یافتن مکان بهینه تنها پارامترهای کمی چون هزینه و زمان در نظر گرفته شده اند. این پارامترها ناکافی هستند و کمبود پارامترهای کیفی چون کیفیت سرویس دهی، ترافیک محلی، مباحث محیط زیستی، امکان توسعه در آینده و غیره در مدل ها احساس می شود. در بسیاری از شرایط واقعی پارامترهای کیفی به اندازه پارامترهای کمی مهم هستند. ما یک رویکرد ترکیبی برای حل مسئله p-هاب مرکز ارائه کرده ایم که در آن مکان تسهیلات هاب با در نظر گرفتن همزمان هر دو نوع پارامترها تعیین می شود. چون با داده های کیفی سروکار داریم از سیستم های فازی برای مواجهه با شرایط عدم اطمینان ناشی از آن ها استفاده کرده ایم. ما از روش VIKOR فازی استفاده کرده و یک مدل ترکیبی برای مسئله مکان یابی هاب بدست آوردیم. سپس از الگوریتم ژنتیک برای حل چند نمونه از مسئله استفاده کردیم. به علاوه با این روش می توان علاوه بر هزینه و زمان متغیرهای کمی دلخواه دیگری نظیر بازار آینده و مشتریان بالقوه را نیز به آسانی درنظر گرفت.

Keywords:

الگوریتم ژنتیک , , مسئله مکان یابی هاب , VIKOR فازی , تصمیم گیری چند معیاره