دعا در اندیشه حافظ با تاکید بر الهام وی از آیات قرآنی و روایات اسلامی

آدمی از آغاز خلقت با دعا کردن مانوس بوده و هر جا که با سختی و مصیبتی روبرو شده است رو به درگاه خداوند خویش آورده است.دعا در واقع نوعی پیوند دوجانبه را بین بنده و خدایش، که غنی و بی نیاز از هر چیز است ایجاد می کند،پیوندی که به انسان آرامش می دهد و او را از حالت یآس و بیم خارج کرده و امیدوار می سازد.در دین مبین اسلام بر خلاف برخی از ادیان انسان می تواند بدون هیچ رابطی با خداوند سخن بگوید و خواسته ها و نیاز هایش را با او در میان بگذارد.در قرآن و احادیث همواره به مفهوم دعا،جایگاه آن و نقش آن در شئونات زندگی انسان توجه شده است.و از سوی دیگر شاعران ادب فارسی با الهام از آیات و روایات،شاهکارهای ادبی را خلق کرده اند.حافظ از بزرگترین غزل سرایان ادبیات جهان است که با الهام از آیات و روایات اسلامی به دیوان نفیسش رنگ و بوی الهی داده است و شاید همین امر باعث این همه توجه و علاقه به او و شعرش است .حافظ در شعر خود به دعا و اثرات آن توجه کرده است و آداب آن را نیز بیان اشته است.دعا در اندیشه حافظ وصال را به انسان می بخشد،انسان را به سعادت می رساند و باید همانند پیر مغان، ورد هر صبحگاه انسان باشد.در این گفتار تلاش بر این است تا با روش کتابخانه ای،معنا و مفهوم دعا،جایگاه و اهمیت دعا در قرآن و احادیث،انواع دعا و نیایش و در نهایت آداب دعا از دیدگاه حافظ با استناد به آیات و روایات بیان شود.

Keywords:

دعا , قرآن , آداب , حافظ , احادیث , روایات