گوارش پذیری مواد مغذی، فراسنجه های تخمیر شکمبه ای و عملکرد تولیدی در پاسخ به تغییر دادن نسبت دانه غله جو به ذرت در جیره گاوهای شیری هلشتاین

اثر جیره هائی بر پایه دانه جو (BBD)، دانه ذرت (CBD) و یا مخلوط یکسانی از آن ها (BCBD) بر گوارش پذیری مواد مغذی، فراسنجه های تخمیر شکمبه و عملکرد تولیدی گاوهای شیری با استفاده از نه راس گاو هلشتاین چند شکم زا در قالب طرح مربع لاتین سه بار تکرار شده با دوره های 21 روزه ارزیابی شدند. گوارش پذیری ظاهری ماده خشک و ماده آلی به صورت درجه دوم تغییر کرد (0.03 = P) و در گاوهای تغذیه شده با BBD نسبت به گاوهای تغذیه شده با CBD بیش تر بود (0.05 > P). گوارش پذیری ظاهری پروتئین خام در کل دستگاه گوارش در گاوهای تغذیه شده با BBD نسبت به CBD افزایش یافت (0.001 = P). غلظت اسیدهای چرب فرار و pH مایع شکمبه در بین تیمارهای آزمایشی تغییری نکرد. انرژی و ماده خشک مصرفی بین تیمارها یکسان بود. تولید شیر خام و شیر تصحیح شده برای انرژی تغییر نکرد. میانگین درصد و تولید ترکیبات شیر مانند پروتئین، لاکتوز و کل مواد جامد بین تیمارها یکسان بود. با افزایش نسبت دانه ذرت در جیره ها درصد چربی شیر نیز به طور خطی افزایش پیدا کرد (0.02 = P) و در جیره CBD نسبت به BCBD اما نه BBD بیش تر بود. به هر حال، تولید چربی شیر با افزایش دانه ذرت در جیره ها تمایل به افزایش خطی داشت (0.07 = P). بدون توجه به این که کاهش چربی شیر در همه تیمارهای آزمایشی اتفاق افتاد، تغییر دادن نسبت دانه جو به دانه ذرت کمینه اثر را بر عملکرد تولیدی گاوهای شیری داشت.

Keywords:

دانه جو , دانه ذرت , گوارش پذیری , گاو شیری