مهرداد مرادی - دانشگاه گرگان
سید علی اکبر هدایتی - دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
سید حسین حسینی فر - دانشگاه گرگان
دارا باقری - دانشگاه خلیج فارس

وجود آلاینده های نوظهور نانوذرات در آب باعث پاسخ استرس در ماهی می شود که نهایتا بر وضعیت فیزیولوژیک ماهیان اثر گذار بوده و باعث کاهش عملکرد ایمنی ماهیان می شود، از این رو استفاده از محرک های ایمنی نظیر پروبیوتیک ها بسیار ضروری به نظر می رسد. تعداد 250 بچه ماهی کپور معمولی به مدت 42 روز در سه دسته ماهیان بدون پروبیوتیک و ماهیان دارای پروبیوتیک سطح A (106) و ماهیان دارای پروبیوتیک سطح B(107) تقسیم شدند. سپس هرکدام از گروهها 50 درصدغلظت کشنده نانو نقره به مدت ده روز اضافه شد. سپس پارامترهای بیوشیمیایی سرم با استفاده از دستگاه الایزا و دستگاه سیسمکس و کیت های تجاری اندازه گیری شد. پروبیوتیک به تنهایی اثر معنی داری بر گلوکز، بیلی روبین دایرکت، بیلی روبین کل و کلسترول نداشت (05/0≤P)، اما نانونقره باعث کاهش این شاخصها گردید(05/0> P)، همچنین استفاده ترکیبی پروبیوتیک و نانونقره باعث افزایش مقدار گلوکز، بیلی روبین دایرکت، بیلی روبین کل و کلسترول گردید (05/0> P). غلظت نانو نقره باعث سرکوب وکاهش شاخص های بیوشیمایی سرم شده که مقدار این شاخص ها در مواجهه با نانو نقره کاهش یافته است، درحالیکه در حالت استفاده توام پروبیوتیک لاکتو باسیلوس و نانو نقره از سرکوب در تیمار قبل کم کرده و روندی افزایشی در مقدار شاخص ها رخ داده است. در مجموع نتایج نشان داد که پروبیوتیک لاکتو باسیلوس با بهبود وضعیت موجود، مقدار شاخصهای بیوشیمیایی سرم را کاهش داده ولی نانونقره با ایجاد شرایط استرس مقدار این شاخص را افزایش داده و سپس استفاده ترکیبی نانونقره وپروبیوتیک لاکتو باسیلوس اثر مخرب نانو نقره را کاهش داده است.

بهبود مقاومت, نانو ذرات فلزی, پروبیوتیک, شاخص بیوشیمیایی, کپور معمولی