محمد جواد مجاهدی - استاد گروه نفرولوژی ،دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد, ایران
سمانه اسفندیاری - دستیار تخصصی گروه طب کار، دانشگاه علوم پزشکی مشهد ، مشهد , ایران
علی پوراکبر - دستیار فوق تخصصی گوارش و کبد بالغین، دانشگاه علوم پزشکی مشهد ، مشهد , ایران
مریم حامی - -دانشیار گروه نفرولوژی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد ، مشهد , ایران

مقدمه ویروس هپاتیت جی یک ویروس RNA دار است. شایع ترین راه انتقال آن از طریق خون می باشد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع سابقه تماس با ویروس هپاتیت جی در بین بیماران همودیالیزی و هموفیلی مشهد است. روش کار این مطالعه به صورت مقطعی و در بیمارستان قائم مشهد در سال 1388 انجام شد. در مجموع 132 بیمار تحت همودیالیز و 101 بیمار هموفیلی در مطالعه شرکت کردند. وجود پروتئین E2 ضد ویروس هپاتیت جی (anti-E2) (anti-HGV envelope protein E2) در سرم تمام شرکت کنندگان به روش الیزا بررسی شد. وجود این پروتئین در سرم نشان دهنده سابقه تماس با ویروس هپاتیت جی است. همچنین همه شرکت کنندگان از جهت وجود HBS Ag (Hepatitis B surface antigen) و HCV-Ab (hepatitis C antibody) بررسی شدند و تستهای کارکرد کبدی از جمله ALT (alanine aminotransferase) ، AST (Aspartat aminotransferase) و ALP (alkaline phosphatese) نیز در سرم آنها اندازه گیری شد. داده های مطالعه با استفاده از نرم افزارSPSS  و آزمون های آماری تی دانشجویی و کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شد. نتایج در مجموع هیچکدام از بیماران همودیالیزی و هموفیلی دارای آنتی بادی E2 (anti-E2) در سرم خود نبودند. 1/84% بیماران همودیالیزی و تمام بیماران هموفیلی سابقه دریافت فراورده های خونی داشتند. نتیجه گیری میزان سابقه تماس با ویروس هپاتیت جی در بین بیماران هموفیلی و همودیالیزی این مطالعه ((%0 بود. لذا در حال حاضر اسکرنینگ این بیماران از لحاظ وجود HGV Ab در مشهد ضروری به نظر نمی رسد.

آنتی بادی ضدویروس هپاتیت جی, همودیالیز, هموفیلی ویروس هپاتیت جی