بررسی سطح ADMA و CRP در بیماران دیابتی با و بدون آلبومینوری

مقدمه  با توجه به شیوع روز افزون دیابت تیپ دو در سراسر جهان و اینکه عامل اصلی ESRD بیماری دیابت می باشد؛ مشخص کردن پاتوژنز عوارض کلیوی در بیماران دیابتی به خصوص در مراحل اولیه جهت جلوگیری از پیشرفت بیماری از اهمیت بسزایی برخورداراست.  این مطالعه با هدف  مقایسه سطح ADMA   و CRP در بیماران دیابتی نوع دو با و بدون آلبومینوری انجام شد. روش کار  دراین مطالعه توصیفی مقطعی که در بیمارستان ولیعصر در سال 1392 انجام شد. 80 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو در دو گروه دارای آلبومینوری و بدون آلبومینوری وارد مطالعه شدند.  سطوح ADMA و CRP در همه بیماران.و , FBS HbA1C  و کراتینین سرم اندازه گیری شد. اطلاعات با آزمون های تی، من ویتنی، پیرسون، اسمیر نوف کلوگروف و SPSS بررسی شد. نتایج در این مطالعه، سطح CRP در گروه آلبومینوری بیشتر از گروه بدون آلبومینوری بود اختلاف آنها به لحاظ آماری معنی داری بود.  و ارتباط سطح CRP و ADMA در 2 گروه براساس سطوح مختلف CRP (5/3 CRP)  انجام شد.در گروه آلبومینوری سطح ADMA هم در  سطح پایین CRP (5/3> CRP ) و هم در سطح بالای CRP (5/3آلبومینوری سطح ADMA در  سطح پایین CRP ,,پایین و در سطح بالای CRP , بالا می باشد؛ یعنی سطح ADMA به موازات بالا رفتن سطح CRP افزایش می یابد. نتیجه گیری  با توجه به  ارتباط مثبت  میان ADMA با CRP در گروه بدون آلبومینوری و افزایش سطح ADMA مطابق با شرایطHigh CRP در گروه بدون آلبومینوری می توان نتیجه گرفت که ارتباط بین مارکرهای التهابی  و دیس فانکشن اندوتلیال نقش مهم التهاب مزمن زمینه ای را در  پاتوژنز عوارض میکرو واسکولار کلیوی در شروع نفروپاتی مطرح می کند و  عدم تفاوت سطح ADMA در گروه آلبومینوری چه در سطح پایین یا بالای التهاب نشان می دهد که زمانی که آلبومینوری ایجاد می شود عوامل دیگری غیر از مسیر التهاب و CRP در پاتوژنز آن مشارکت دارد.

Keywords:

آلبومینوری , دیابت نوع دو , ) ADMAT (Aysmetric Dimethylarginine , ) C- Reactive Protein