بررسی میزان ناتوانی(EDSS)و عوارض کبدی در بیماران مولتیپل اسکلروزیس تحت درمان با رسیژن و بتافرون و مقایسه این دو گروه با هم

مقدمه  مولتیپل اسکلروزیس از بیماری های شایع و مزمنی است که سیستم عصبی مرکزی را درگیر می کند. در حال حاضر ربیف در پیشگیری از حملات استفاده می گردد. رسیژن نام ایرانی داروی ربیف است که در کنترل بیماری MS به کار می رود. با توجه به اینکه مدت کوتاهی است رسیژن به بازار دارویی ایران وارد شده است و عملا جایگزین نوع آمریکایی ربیف شده است هنوز مطالعه ای جامع و دقیق بر اثرات درمانی آن و عوارض کبدی انجام نشده است. هدف از این مطالعه مقایسه اثرات بتافرون و رسیژن در پیشگیری از عود حملات در بیماران MS شهرستان مشهد در سال 1389-1390 بود. روش کار این مطالعه که یک پژوهش کارآزمایی بالینی یک سو کور است که در بیماران ام اس مراجعه کننده به درمانگاه اعصاب بیمارستان قائم ]عج[ در سال 1389-1390با اندیکاسیون تجویز دارو انجام شده است. EDSS بیماران و عوارض و علائم در دو گروه رسیژن و بتافرون مقایسه شده و تجزیه و تحلیل آماری داده ها و رسم نمودارها با نرم افزار SPSS صورت گرفت. نتایج  مشخصات دموگرافیک 80 بیمار(مانند سن و جنس) یکسان بود. میزان EDSS و عوارض کبدی در بیماران گروه رسیژن و بتافرون تفاوت معناداری نداشت. در این پژوهش تعداد حملات به طور معناداری در گروه بتافرون کمتر از گروه رسیژن بود. نتیجه گیری  با توجه به عوارض جانبی نسبتا مشابه و EDSS بیماران در طولانی مدت می توان نتیجه گرفت که رسیژن دارای تاثیر درمانی((Efficacy مشابه بتافرون می باشد، هرچند در کوتاه مدت سبب کاهش موارد عود نمی گردد.

Keywords:

مولتیپل اسکلروزیس , اینترفرون بتا , ارزیابی ناتوانی , عوارض جانبی