محمدرسول کریمیان - کارشناسی ارشد ارتوز و پروتز، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
ابراهیم صادقی دمنه - دانشیار گروه ارتوز و پروتز، دانشکده علوم توانبخشی، مرکز تحقیقات اختلالات اسکلتی و عضلانی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان،اصفهان، ایران

مقدمه: برهم خوردن تعادل یکی از مهمترین خطرات دوره سالمندی است که عواقب ناگواری برای فرد سالمند ایجاد میکند. یکی از عوامل موثر بر بی ثباتی پاسچرال و زمین خوردن، هایپرکایفوز میباشد که این حالت در افراد سالمند معمولا از پوکی استخوان ناشی می شود. پاسچر کایفوتیک ممکن است سبب انتقال مرکز ثقل بدن به سمت جلو و خارج شدن آن از محدوده ثبات در وضعیت ایستاده شود، لذا تعادل فرد کاهش یافته و فرد مستعد زمین خوردن می شود .موادوروش ها:20فرد ) 6 مرد( سالمند مبتلا به پوکی استخوان با میانگین سنی 1.98±61.7 به صورت تصادفی در چهاروضعیت بدون ارتوز، ژاکت پلاستیکی تنه ، کرست انعطاف پذیر پشتی-کمری و اسپاینومد بررسی شدند. زاویه کایفوز توسط کایفومتر، تعادل عملکردی با تست های) دسترسی قدامی و آزمون برخواستن و راه رفتن زمان دار( و ثبات پوسچرال توسط فورس پلیت اندازه گیری شد و با آزمون آماری تحلیل واریانس با داده های مکرر با یکدیگر مقایسه شدند .یافته ها: بررسی ها نشان داد که تاثیر ارتوزها در متغیرهای دسترسی قدامی )ضریب معنایی=0.002وزاویه کایفوز 0.000ومیانگین سرعت مرکز فشار در جهت قدامی-خلفی ) 0.045 ( معنی دار بودند ولی در میانگین سرعت مرکز فشار در جهت داخلی-خارجی) 0.19 ( و برخواستن و راه رفتن زمان دار) 0.085 ( معنی دار نبودند .نتیجه گیری : بر اساس این مطالعه، استفاده از طرح های ارتوزی منعطف تر به خوبی طرح های ریجید می تواند زاویه کایفوز را کاهش دهد و برخلاف آن ها اختلالی در تحرک، تعادل و ثبات پاسچرال به وجود نمی آورند و به خوبی می توانند خطر زمین خوردن را کاهش دهند .

اسپاینومد، ژاکت پلاستیکی تنه ، کرست انعطاف پذیر پشتی-کمری، تعادل، سالمندان، کایفوز، پوکی استخوان