تاثیر دستورالعمل های توجهی و تمرین با جوراب مقاومتی بر تعادل ایستا و پویای بیماران پارکینسونی

مقدمه: در طول زندگی عوامل بسیاری فرآیند های تعادلی بدنی را دچار اختلال و نقص عملکردی می کنند. یکی از این اختلالات و نقص های عملکردی، بیماری پارکینسون است. لذا، هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر دستورالعمل های توجهی و تمرین با جوراب مقاومتی بر تعادل ایستا و پویای بیماران پارکینسونی می باشد .مواد و روشها: با هدف بررسی این موضوع، از میان بیماران مبتلا به پارکینسون بالای 60 سال شهرستان شاهرود، 25 بیمار زن با میانگین سنی 62 . 20 ± 2 . 31 بصورت هدفمند انتخاب و بطور تصادفی در پنج گروه آزمایشی (گروه دستورلاعمل توجهی بیرونی به همراه تمرین با جوراب مقاومتی، گروه دستورلاعمل توجهی درونی به همراه تمرین با جوراب مقاومتی،گروه دستورالعمل توجهی بیرونی به همراه تمرینات مقاومتی بدون جوراب، گروه دستورالعمل توجهی درونی به همراه تمرینات مقاومتی بدون جوراب و گروه تمرینات مقاومتی بدون جوراب و بدون دستورلاعمل های توجهی) جای گرفتند. پروتکل تمرینی تحقیق حاضر بصورت تمرینات ورزش در آب برای هر 5 گروه تمرین مقاومتی و غیر مقاومتی 90 دقیقه سه بار در هفته به مدت 8 هفته بود. تعادل ایستا و پویای شرکت کنندگان در مراحل پیش آزمون و پس آزمون ثبت شد.یافته ها: یافته های تحلیل کواریانس یکراهه (ANCOVA) نشان داد که در شاخص تعادل ایستا، تنها در شرایط چشم باز، گروه دستورلاعمل توجهی بیرونی به همراه تمرین با جوراب مقاومتی برتر از سایر گروه ها عمل کرد p = 0 . 04) و .( 2 =0 . 31 این یافته ها در شاخص تعادل پویا نیز تکرار شد p = 0 . 02) و ( 2= 0 . 44 نتیجه گیری: با توجه به یافته های این تحقیق، به مربیان و درمانگرها توصیه می شود تا حین تمرینات و مداخلات اصلاحی خود در آب، برای بهبود تعادل ایستا و پویای بیماران از دستورلاعمل های توجهی بیرونی به همراه تمرین با جوراب مقاومتی طراحی شده در تحقیق حاضر بهره ببرند. به هرحال، انجام مطلاعات تکمیلی آینده پیشنهاد می شود.

Keywords:

تمرین مقاومتی , جوراب مقاومتی , توجه , بیماری پارکینسون , تعادل