الهام غلامعلی پورنیازی - دانشجو، دانشکده مهندسی مواد و صنایع، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، بابل، ایران
محمد رجبی - دانشیار، دانشکده مهندسی مواد و صنایع، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، بابل، ایران
رضا شیدپور - استادیار، دانشکده مهندسی مواد و صنایع، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، بابل، ایران
مژگان باقرزاده

در پژوهش حاضر، نانوکامپوزیت هیدروژلی بر پایه ترکیبات پلیمری پلی وینیل الکل (PVA)، کیتوسان (CS) و تترااتیل اورتوسیلیکات (TEOS) به عنوان اتصال دهنده یا عامل شبکه ای کننده میباشد که این نانوهیدروژل حاوی مقداری نانو ذرات نقره میباشد که با روش محلول سازی تهیه شد و خواص ساختاری هیدروژل کیتوسان/ پلی وینیل الکل و نانوکامپوزیت کیتوسان/ پلی وینیل الکل/ نانوذرات نقره با استفاده از طیف سنجی مادون قرمز (FTIR)، طیف سنجی حرارتی (TGA) و میکروسکوب الکترونی روبشی (SEM) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در نانوکامپوزیت هیدروژلی با افزودن نانوذرات نقره به ترکیب هیدروژل سنتز شده مقدار تورم افزایش و پایداری حرارتی هیدروژل کیتوسان/ پلی وینیل الکل افزایش چشمگیری پیدا میکند و همچنین به این نتیجه رسیدیم که حضور نانوذراتنقره در هیدروژل مانع رشد باکتریها در محیط اطراف هیدروژل میشود که بیشترین مهار رشد در برابر باکتری گرم مثبت استافیلوکوکوس اورئوس نشان داد که این فعالیت ضدباکتری نانوکامپوزیت کیتوسان/ پلی وینیل الکل را میتوان به خواص ضدباکتری نانوذرات نقره نسبت داد. از طرفی خواص ضدباکتری هیدروژل کیتوسان/ پلی وینیل الکل را میتوان به علت خواص ضدمیکروبی ذاتی کیتوسان نسبت داد که مانع مهار رشد باکتری شد.

هیدروژل، کیتوسان، پلی وینیل الکل، نانوذرات نقره، خواص آنتی باکتریال