اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در استان خراسان رضوی در سال 1390

مقدمه: لیشمانیوز در ایران به عنوان یک معضل بزرگ بهداشتی مطرح است. با توجه به اینکه مطالعات اپیدمیولوژیک در کنترل بیماری و اقدامات پیشگیرانه موثر است، این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در استان خراسان رضوی در سال 1390 انجام گرفت. روش کار:این مطالعه توصیفی تحلیلی بر اطلاعات  بیماران مبتلا به سالک در سال 1390در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام گرفت. بدین صورت که اطلاعات دموگرافیک و  اپیدمیولوژیک ثبت شده بیماران در نظام مراقبت بیماری حوزه معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مشهداستخراج شده و توسط نرم افزار  SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج:تعداد بیماران مبتلا به سالک 3558 نفر بود. با توجه به جمعیت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد، میزان بروز بیماری در سال مورد بررسی 2/7  به ازای هر ده هزار نفر به دست آمد. 52% از مبتلایان مرد بودند. بیشترین موارد راگروههای سنی کودکان زیر 10 سال و افراد 20-30 ساله تشکیل می دادند.از نظر شغلی بیشترین فراوانی در دو گروه محصلین و زنان خانه دار  بود.شهرستان های  طرقبه-شاندیز، سرخس و درگز به ترتیب  با میزان بروز 3/92 ، 6/27و 16 نفر به ازای هر ده هزار نفر، بالاترین میزان بروز را در استان دارا بودند. نتیجه گیری:فراوانی بیماری در استان خراسان در میانه طیف فراوانی مناطق اندمیک ایران قرار دارد که رقم بالایی است. با توجه به وقوع زیاد بیماری در دو گروه کودک و نوجوان و زنان خانه دار، ضرورت آموزش های لازم در پیشگیری از بیماری و افزایش سطح سواد سلامت پیشنهاد می گردد.

Keywords:

اپیدمیولوژی , لیشمانیوز جلدی , سالک , خراسان رضوی