رهیافت زبان شناسانه در تحلیل معنای هفت آسمان

چگونگی و سیر تکون جهان، از جمله مباحث میان­رشته­ای است که از دیرباز محل بحث و کنکاش از سوی دانشمندان علوم تجربی و علمای دین بوده است. پژوهش حاضر با روش کتابخانه­ای در گردآوری مطالب و شیوه اسنادی در نقل دیدگاه­ها و روش تحلیل کیفی و توصیفی محتوا در ارزیابی داده­ها به بررسی و تحلیل دیدگاه­های مختلف پیرامون این مسئله با رویکرد زبان شناسانه پرداخته و به این نتیجه رسیده که با توجه به ذووجوه و ذوبطون بودن قرآن ­کریم، می­توان دیدگاه­های معتبر مطرح شده درباره این مسئله را داخل در ابعاد زبان قرآنی رده­بندی نمود؛ به طوری‎که نگرش­های متقدمان آیات مورد بحث، بیشتر ناظر بر زبان عرف عام قرآن بوده و در مقابل، دیدگاه­های مفسران معاصر بیشتر برگرفته از زبان باطنی­ علمی و زبان عرف خاص قرآن است که بیشتر در تفاسیر علمی و قرآن به قرآن، نمود پیدا کرده است. درنهایت، نگارنده با تکیه بر زبان باطنی علمی قرآن و با استناد به قرائن درونی و بیرونی، هفت آسمان در آیه 11 سوره فصلت را ناظر بر طبقات جو دانسته است.

Keywords:

قرآن کریم , زبان قرآن , تفسیر علمی , هفت آسمان , طبقات جو