تاثیر اندازه ذرات سیلاژ ذرت و سورگوم بر مصرف، گوارش پذیری و فراسنجه های شکمبه ای در گوسفند کرمانی

در یک پژوهش تاثیر سیلاژهای ذرت و سورگوم و اندازه ذرات آن ها بر مصرف خوراک، گوارشپذیری، فراسنجههای شکمبهای و رفتار مصرفخوراک در گوسفند بررسی شد. در حدود 1000 کیلوگرم علوفه ذرت و سورگوم در دو اندازه درشت و ریز خرد سیلو شدند. در سیلوها بعد از 45 روز باز و استفاده شدند. از چهار گوشفند نر دو ساله کرمانی با میانگین وزنی 0.8±34/0 کیاوگرم در قالب یک طرح مربع لاتین با آرایه فاکتوریل2×2 با چهار دوره 21 روزه استفاده شد. جیره های آزمایشی عبارت بودند از: جیره حاوی سیلاژ ذرت درشت; و جیره حاوی سیلاژ سورگوم ریز بودند. نسبت علوفه به کنسانتره در جیره ها 60 به 40 در نظر گرفته شد. الیاف نامحلول در شوینده خنثی در سیلاژ سورگوم نسبت به ذرت بیش تر بود(p<0/01). بیش ترین مصرف ماده خشک در جیره های با سیلاژ ریز بود (p<0/05). شکمبه pH دوساعت پس از مصرف خوراک، در جیره های سیلاژ ریز، تمایل به کاهش داشت ( p<0/06). جمعیت پروتوزآدر گونه های هولوتریش و سلولایتیک با افزایش اندازه سیلاژ افزایش یافت (P<0/05). بیش ترین تولید پروتئین میکروبی در شکمبه در جیره های سیلاژ ریز بود(P<0/05). زمان های مصرف خوراک، جویدن و نشخوار و در گوسفندان با جیره های حاوی سیلاژ درشت، بیش تر از ریز بود(P<0/05). نوع سیلاژ برعملکرد حیوان و رفتار مصرف خوراک تاثیر معنی داری نداشت. نتایج آزمایش نشان داد که سیلاژ سورگوم، بدون تاثیر منفی بر مسرف خوراک، گوارش پذیری و فراسنجه های شکمبه ای می تواند جایگزین سیلاژ ذرت در جیره گوسفندان شود.  

Keywords:

پروتئین میکروبی , پروتوزآ , فعالیت جویدن , سورگوم , سیلاژ