تغذیه و رژیم درمانی در بیماران مبتلا به سپسیس

سابقه و اهداف: روش های قدیمی ارزیابی وضعیت تغذیه ای در بیماران مبتلا به سپسیس بستری در ICU ارزش محدودی دارند زیرا بیماران قادر به بازگویی تاریخچه رژیم غذائی خود نیستند همچنین تعادل مایعات و وزن بدن قابل بررسی نبوده و قابل اعتماد نمی باشد. آلبومین سرم در اثر سو تغذیه و بیماری مختل می گردد . اندازه های تن سنجی به راحتی قابل اخذ نیستند و عموما در کنترل بیماران وخیم ، ارزیابی برخی از داده های آزمایشگاهی نبایستی به منظور تعیین وضعیت تغذیه ای منظور گردد بلکه باید از پارامترهای دیگری این ارزیابی صورت گیرد . این مقاله مروری بر تاثیر حمایت های تغذیه ای ( رژیم و مکملها ) در سپسیس به عنوان پروتکل ارائه شده در بهبود بیماران بستری می باشد . روش ها: گردآوری مطالب براساس جستجوی اینترنتی مقالات معتبر از pubmed , google scholar و SID و کتاب های مرجع رژیم درمانی در سال های 2008 تا 2019 می باشد . یافته ها : حمایت تغذیه ای در سپسیس شامل به حداقل رساندن گرسنگی، پیشگیری یا اصلاح کمبودهای تغذیه ای، تامین کالری و کاهش مسکلات متابولیکی و کنترل مایعات و الکترولیتها برای حفظ برون ده ادراری و هومئوستاز طبیعی، نخستین تاکید مراقبت تغذیه ای می باشد . اصلاح مایعات و حذف استرس در بهبود التهاب موثر است. حمایت تغذیه ای بایستی به محض دستیابی بیمار به وضعیت ثابت همودینامیکی شروع گردد . نتیجه گیری: حمایت تغذیه ای با درمان های پزشکی در بهبود سریعتر و کاهش حضور بیمار در بیمارستان موثر می باشد . استفاده بموقع از حمایت های تغذیه ای طبق پروتکل های انجمن های معتبر رژیم درمانی باید در بخش تغدیه بیمارستان ها قرار گیرد.

Keywords:

سپسیس , رژیم درمانی , تغدیه