بررسی ارتباط بین شخصیت خود شیفته و میزان خودکارامدی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول سال 1397

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 425

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

SRMMED22_438

تاریخ نمایه سازی: 19 آبان 1398

Abstract:

سابقه و هدف: خودشیفتگی (نارسیسیسم) سبکی از شخصیت است که به مفهوم عشق افراطی به خویشتن است. فرد دارای شخصیت خود شیفته احساس خود بزرگ بینی، زیبایی، موفقیت، حساسیت زیاد نسبت به انتقاد و احساس بی نظیر بودن را دارد که سبب بروز ویژگی های مثبت و منفی در روان و عملکرد او می شود. خودکارامدی باوری است که شخص به قابلیت های خود برای سازمان دهی و اجرای اقدامات لازم در موقعیت های پیش رو دارد. به همین دلیل مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین شخصیت خودشیفته و میزان خودکارامدی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول می باشد . روش کار: این مطالعه تحلیلی-مقطعی در 172 دانشجوی در حال تحصیل در رشته های مختلف دانشگاه آزاد اسلامی دزفول در سال 1397 به روش در دسترس مورد ارزیابی قرار گرفتند. معیار ورود نمونه ها، دانشجویان در حال تحصیل دانشگاه آزاد اسلامی دزفول بود. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش علاوه بر پرسشانامه مشخصات فردی از پرسشنامه استاندارد شخصیت خود شیفته آمز (NPI_16) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر (GSES) استفاده شد. داده ها با استفاده از میانگین، انحراف معیار، ضاریاب همبستگی پیرسون، آزمون t و آنوا با نرم افزار SPSS 16 تجزیه و تحلیل شدند . یافته ها: میانگین سنی نمونه های مورد مطالعه 37 / 2 ± 47 / 21 بود که از این تعداد 3 / 73 ٪ زن ، 7 / 72 ٪ ساکن خوابگاه، 4 / 93 ٪مقطع کارشناسی بودند. میانگین نمره خودشیفتگی 7 / 4 ± 62 / 6 که بیانگر خودشیفتگی ضعیف و میانگین نمره خودکارامدی 13 / 8± 44 / 62 نشان دهنده خودکارامدی نسبتا خود می باشد. بین محل سکونت نمونه ها و تحصیلات با خودکارامدی و خودشیفتگی ارتباط معنی دار آماری مشاهده نشد (p> 0/05) در حالی که بین جنسیت با خودکارامدی و خودشیفتگی ارتباط معنی دار آماری مشاهده شد (p<0/05) بدین ترتیب که در جنس مذکر، خود شیفتگی و خودکارامدی بالاتری مشاهده شد. متغیر سن با خودشیفتگی ( r=0/134) ، خودکارامدی (r=0/104) و هم چنین بین خودشیفتگی و خودکارامدی (r=0/048) همبستگی مثبت و ارتباط آماری معنی دار مشاهده شد (p> 0/05) . نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که گویه های خودشیفتگی، خودکارامدی افراد را تعیین می کند به طوریکه ارتباط مستقیم با یکدیگر دارند و در صورت مثبت بودن یکی از آنها، بر دیگری هم تاثیر مثبتی می گذارد. به همین منظور پیشنهاد می شود که با استفاده از جلسات مشاوره ای و روانشناسی، میزان خودشیفتگی افراد را در حد نرمال نگه داریم و میزان خوداکارمدی افراد را افزایش دهیم.

Authors

صبا عیسوند

دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دزفول، دزفول، ایران

مهتاب حافظایان

دانشجوی کارشناسی مامایی ، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دزفول، دزفول، ایران

یعقوب مدملی

کارشناس ارشد پرستاری داخلی _ جراحی، مربی بالینی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد دزفول، دزفول، ایران

امین عبدالوند

دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دزفول، دزفول، ایران