رضا حیدری سورشجانی - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران

سابقه و هدف: آلزایمر نوعی اختلال عملکرد در مغز بوده که به دنبال آسیب سلول های عصبی، بتدریج قابلیت های ذهنی بیمار کاهش می یابد؛ به همین سبب این بیماری موجب تاثیر منفی بر کیفیت زندگی می گردد. تحقیقات نشان داده از جمله عواملی که موجب کاهش سطح کیفیت زندگی انسان می شود وجود افسردگی و استرس است؛ لذا هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط استرس و افسردگی با کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آلزایمر ساکن در مراکز سالمندان شهر شهرکرد در سال 1397 می باشد. مواد و روش ها : در پژوهش توصیفی تحلیلی حاضر، 52 نفر از بیماران مبتلا به آلزایمر ساکن در مراکز سالمندان شهر شهرکرد در سال 1397 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند؛ سپس جهت بررسی افسردگی، استرس، کیفیت زندگی بیماران به ترتیب از پرسشنامه های افسردگی بک، مقیاس استرس هولمز - راهه و کیفیت زندگی QOL-AD استفاده شد. پس از جمع آوری پرسشنامه ها به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های آماری مجذور کای، t مستقل ، ANOVA و نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده و ( p<0/005 ) معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: در مطالعه حاضر تمامی بیماران زن بوده و میانگین سنی آنان 3 / 4 ± 5 / 73 سال بود . میانگین و انحراف استاندارد کیفیت زندگی کلی ، افسردگی و استرس بیماران مورد مطالعه به ترتیب 12 / 3 ± 34 / 16 ، 22 / 11 ± 30 / 28 ، 11 / 83 ± 15 / 230گزارش شد. بنابراین تحلیل داده ها نشان داد بین افسردگی و استرس با کیفیت زندگی بیماران آلزایمر رابطه معناداری وجود دارد ( p<0/005 ). نتیجه گیری: نتایج نشان داد بیماری آلزایمر، با اثرات مخرب بر جنبه های جسمی ، شناختی و روانی بیمار باعث کاهش کیفیت زندگی می گردد؛ همچنین وجود افسردگی و استرس در این بیماران نیز موجب تاثیر منفی بر کیفیت زندگی می شود؛ لذا پیشنهاد می شود مراقبت از این بیماران در محیط های بدون تنش باشد و در صورت توجه بیشتر مسئولین و ارائه راهکار های مناسب جهت کاهش افسرد گی و استرس می توانیم شاهد افزایش کیفیت زندگی در این بیماران باشیم.

استرس ، افسردگی، کیفیت زندگی، آلزایمر