بررسی اثربخشی آموزش تاب آوری بر سازگاری زناشویی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تاب آوری بر سازگاری زناشویی بود. روش این تحقیق آزمایشی و طرح آن پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل تمامی زوجین شهرستان ساوه که تا سال96 مدت1-7 سال از زندگی زناشویی آنها می گذشت، بود. نمونه شامل 48 نفر با سازگاری پایین بود که طی یک فراخوان عمومی بصورت داوطلبانه انتخاب شده و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپنیر بود. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کواریانس تک متغیری استفاده شد. یافنه های حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که میزان سازگاری زناشویی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش داشته است.نتایج پژوهش حاضر دانش موجود در زمینه اثربخشی تابآوری در افزایش سازگاری زناشویی را توسعه میدهد و شامل برخی تلویحات عملی برای توسعه برنامه های آموزشی مناسب در بهبود روابط زناشویی است.

Keywords:

آموزش , تاب آوری , سازگاری زناشویی