بررسی کارایی نانوذرات اکسیدآهن برپایه ی کلاژن در حذف آنتی بیوتیک تتراسایکلین از محلول های آبی

تتراسایکلین ها یکی از شایعترین گروه آنتی بیوتیکها از نظر تولید و مصرف در سراسر جهان میباشند که ورود آنها به محیط از طرق مختلف از قبیل فاضلاب صنایع داروسازی، بیمارستانها و مواد دفعی انسان و حیوانات منجر به آلودگی منابع آب میشود. هدف از مطالعه حاضر، تهیه ترکیب کلاژن-نانوذرات اکسیدآهن (Fe3O4)، یک پلیمر طبیعی زیست تجزیه پذیر و غیرسمی بهعنوان جاذب نانومغناطیسی و برای حذف تتراسایکلین از محلولهای آبی است. مشخصات جاذب توسط تکنیک های تخصصی اسپکتروفوتومتری تبدیل فوریه مادون قرمز((FTIR ، اسکن میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و اسپکتروسکوپی تفرق اشعه ایکس (XRD) تعیین گردید. پارامترهایی از قبیل مقدار جاذب 0/005 – 5) گرم) و pH اولیه محلول (13-3) بر روی کارایی حذف تتراسایکلین مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که جاذب مورد استفاده، کارایی بالایی در جذب تتراسایکلین از محلولهای آبی دارد. نانوذرات تولید شده، تقریبا کروی شکل و اندازه متوسط آنها 43 نانومتر بود. برای آنتی بیوتیک تتراسایکلین، بیشترین بازده حذف در pH معادل 13 و جاذب 1/25 گرم مشاهده شد. به طورکلی نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که نانو ذرات اکسیدآهن برپایه ی کلاژن به عنوان یک جاذب بسیار موثر برای تصفیه آب و فاضلاب میباشد.

Keywords:

آنتی بیوتیک , تتراسایکلین , کلاژن , محلول آبی , نانوذرات اکسیدآهن.