کاهش نیترات آب با استفاده از فوتوراکتور جریان پیوسته حاوی فوتوکاتالیست تثبیت شده

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 514

This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IACS04_277

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1398

Abstract:

در این طرح، ابتدا فوتوکاتالیست مناسب سنتز و آنالیز میشود. سپس، مدل آب آلوده به نیترات ساخته شده و کاربرد فوتوکاتالیست در کاهش نیترات بر روی مدل انجام میگردد و با به دست آوردن شرایط بهینه، آزمایشات بر روی نمونه های واقعی صورت میگیرد. به منظور کاهش نیترات، یک راکتور شیشه ای دوجداره مجهز به تجهیزات جانبی در مقیاس آزمایشگاهی متناسب با انجام آزمایشها تهیه میشود. نوع و میزان فوتوکاتالیست، نسبت حجمی/وزنی آب به کاتالیست، زمان و نحوه تابش دهی نور UV، طول موج و توان لامپ UV، متغیرهای موثر بر فرایند هستند که در این مرحله از پژوهش بررسی میگردند تا با استفاده از سینتیک واکنش، شرایط بهینه به دست آید. میزان آلاینده ها قبل و بعد از هر مرحله آزمایش، به کمک روشهای دستگاهی و کلاسیک مطابق استانداردهای بینالمللی اندازه گیری شده و میزان تغییرات آلاینده مورد ارزیابی قرار میگیرد. در مرحله بعدی، با طراحی و ساخت یک فوتوراکتور جریان پیوسته مجهز به تجهیزات کنترلی و تجهیزات جانبی، آزمایشات کاهش نیترات در فوتوراکتور انجام میگردد و نتایج آزمایشات مورد بررسی و تحلیل قرار میگیرد. سپس آزمایشات کاهش نیترات روی نمونه های حقیقی (چند نمونه آب چاه های منتخب تهران و آب کشاورزی) انجام میگردد. از آنجا که بیشترین آلودگی نیترات در اکثر نواحی ایران مربوط به مناطق کشاورزی میباشد (حداکثر (500 ppm و مناطق صنعتی و شهری به ترتیب در رتبه های بعدی قرار میگیرند، لذا حداکثر مقدار نیترات در آب ورودی به فوتوراکتور، 500 ppm در نظر گرفته میشود. در پایان، پس از اخذ تاییدیه از سازمان غذا و دارو، نتایج فاز آزمایشگاهی و مطالعات امکان سنجی انجام این طرح در مقیاس های افزایش یافته به همراه مستندات در قالب گزارش نهایی تهیه میشود.

Authors

محمدهادی قاسمی

سازمان جهاد دانشگاهی تهران، گروه پژوهشی شیمی کاربردی، دانشکده شیمی دانشگاه تهران

پرویز احمدی اول

سازمان جهاد دانشگاهی تهران، گروه پژوهشی شیمی کاربردی، دانشکده شیمی دانشگاه تهران