آیدا آذرشاه - دانشجوی کارشناسی ارشد، بخش علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز
مرضیه موسوی نسب - استاد گروه پژوهشی فرآوری آبزیان، بخش علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز

الکتروریسی یکی از بهترین روشهایی است که در تکنولوژی نانو، بدون تغییر ساختار مولکول استفاده می شود. اینروش یک روش ساده، چند منظوره و پرکاربرد است و اولین بار در سال 1934 توسط فرمهل اختراع شد. این دستگاهقادر به تولید فیبر در مقیاس نانو بر اساس پلیمرهای مصنوعی و طبیعی است که باعث کشیدگی محلول های پلیمری وتبدیل آن به الیاف با استفاده از میدان الکتریکی میشود. الیاف نانو ساخته شده توسط روش الکتروریسی به دلیل نسبتسطح به حجم بالایی که دارند، می توانند در زمینه های مختلف صنعتی کاربردهای متنوعی داشته باشند و از کاربردهایگسترده آن میتوان به استفاده آن در فیلتراسیون، بهبود زخم، مهندسی بافت، تثبیت برخی آنزیم ها، تولید یا استفاده ازبیوسنسورها و لوازم آرایشی اشاره کرد. در این میان، از پلیمرهای طبیعی مانند پروتئین و پلی ساکاریدها برای تولیدساختارهای نانو به وسیله الکتروریسی استفاده شده است که در بین این پروتئین ها می توان به ژلاتین ماهی اشاره کرد.این ژلاتین دارای ویژگی هایی مانند ژل های شدن، توانایی تشکیل امولسیون و یا پایدارکننده امولسیون ها است. همچنین اینژلاتین نسبت به سایر ژلاتین های حاصل از پستانداران ارزان قیمت است، ممنوعیت مذهبی و یا خطر ابتلا به بیماری وعفونت به انسان را ندارد و نیز توانایی تولید یک فیبر مناسب را نسبت به سایر ژلاتین های حاصل از پستانداران دارد.از این رو میتوان این ژلاتین را جایگزین برخی ژلاتین های حاصل از پستانداران کرده و از آن در فرمولاسیون هایغذا استفاده شود. در سال های اخیر با توجه به دستگاه الکتروریسی و تولید پیشرفت علم نانو، این علم در کشاورزی وصنایع غذایی مورد توجه بسیاری قرار گرفته و از آن استفاده های متعددی شده است. یکی از کاربردهای آن در صنایعغذایی تولید پوشش یا فیبر خوراکی مناسب در بسته بندی مواد غذایی است. ازاینرو هدف از این تحقیق معرفی و استفادهاز دستگاه الکتروریسی برای تولید یک نانوفیبر ژلاتینی مناسب از ژلاتین ماهی و یا تولید یک محصول با فرمولاسیونجدید می باشد.

ژلاتین ماهی، الکتروریسی، نانوفیبر