روشنک هدایتی فر - معاونت غذا و دارو دانشگاه علوم پزشکی استان لرستان

مقادیر مازاد نیترات معمولا از طریق خاک وارد منابع آبی شده و از این طریق وارد بدن انسان می شود. از راه هایدیگر ورود نیترات به منابع آبی، ورود فاضلاب های خانگی، تجزیه گیاهان و فضولات حیوانی و زباله های شهری بهمنابع آبی می باشند. در مناطقی که دفع فاضلاب به صورت سنتی و از طریق چاه های فاضلاب انجام میشود و درشهرهای صنعتی به دلیل وارد شدن آلاینده های صنعتی به سفره های آب زیرزمینی، میزان نیترات آب بسیار بالاست.حداکثر مقدار مجاز برای آلاینده نیترات در آبهای آشامیدنی طبق استاندارد سازمان بهداشت جهانی و استانداردسازمان حفاظت محیط زیست آمریکا برابر با 50 میلی گرم بر لیتر و همچنین بر اساس استاندارد ملی ارائه شده ازسوی موسسه استاندارد وتحقیقات صنعتی ایران (استاندارد شماره 1053) حداکثر مجاز این آلاینده 50 میلی گرم برلیتر (بر اساس نیترات) تعیین شده است. تحقیقات علمی نشان میدهد که میزان نیترات موجود در آبهای آشامیدنیبسیاری از شهرهای دنیا از حد مجاز استاندارد بیشتر است. این مطالعه با هدف تعیین غلظت نیترات و نیتریت درمنابع آب آشامیدنی شهر خرم آباد صورت گرفت. روش کار بدینصورت بود که از تمامی مناطق شهری 30 نمونه آبآشامیدنی و از کارخانجات تولید مواد غذایی 10 نمونه آب تهیه شده و به آزمایشگاه غذا و دارو منتقل گردید برایاندازه گیری نیترات روشهای متعددی وجود دارد که رایجترین آن روش اولترا ویوله میباشد. ذرات معلق در آب توسطفیلتراسیون حذف شده و میزان جذب نیترات در 220 نانومتر اندازه گیری شد. این روش برای سنجش نیترات درآبهای غیر آلوده )دارای غلظت کم مواد آلی( مناسب است. نتایج نشان داد که در 12 % نمونه ها میزان نیترات بیش ازمیزان مجاز استاندارد موجود بود. با توجه به اینکه از عوامل دیگر افزایش مقدار نیترات در آب آشامیدنی استفاده بیشاز حد این ماده در کشاورزی، پسماند های صنعتی حاوی نیترات و نیز سوخت های فسیلی می توان اشاره نمود کهباعث آلوده تر شدن بیشتر آب های سطحی و زیر زمینی می شود .دوگزینه اصلی برای زمانیکه نیترات منابع آبمصرفی بالاتر از حد استاندارد باشد وجود دارد: جایگزین نمودن منابع آبی دیگر یا کاربرد بعضی از روشها ی تصفیهبرای حذف نیترات.

آب، مواد غذایی، نیترات