بررسی قدرت جذب زیستی پوست طالبی برای کاهش مقادیر فلزات سنگین سرب و کادمیوم از سبزیجات برگی

تحقیقات بسیاری در زمینه یافتن جاذب های کم هزینه برای بالا بردن سطح ایمنی سبزیجات و کاهش آلاینده های شیمیایی از جملهفلزات سنگین و سمی انجام شده است. پوست طالبی به عنوان جاذب با فراوانی زیاد در بسیاری از مناطق ایران، در این پژوهش موردبررسی قرار گرفته است. بر همین اساس در پژوهش جاری، کاهش میزان فلزات سنگین سرب، نیکل و کادمیوم موجود در سبزیجاتبرگی جعفری ، گشنیز، شاهی ، تره و ریحان ، با استفاده از بیوجاذب پوست طالبی در چهار غلظت از بیوجاذب (20 ، 15 ، 10 و 5میلی گرم بر کیلوگرم)، پنج سطح از pH؛ 5، 6، 7، 8 و 9 در بازه ای زمانی چهل روز از زمان کاشت سبزیجات در خاک های آلودهجمع آوری شده از هشت مزرعه سبزی کاری در مناطق پاکدشت و رباط کریم و باقر شهر و ورامین در قالب طرح کاملا تصادفیدر سه تکرار و سطح اطمینان 95 درصد انجام شد. نتایج یافته ها نشان داد که در آنالیز طیف مادون قرمز تبدیل فوریه در پوستطالبی وجود گروه های آمینو و آمیدی به ویژه در حدفاصل عدد موجی 3600 - 3400 بارز بود. در بررسی اثر مقدار بیوجاذب، برمقدار جذب، غلظت 20 (میلی گرم بر کیلو گرم) از ضایعات پوست طالبی برای هر سه فلز کارآمد بوده. همچنین با کاهش pHتا مقدار 6، میزان جذب به شکل معنی داری افزایش پیدا کرد ( 05 / 0 > p) و این pH به عنوان نقطه ی بهینه جهت انجام آزمونهای بعدی در نظر گرفته شد. مدت زمان تماس بیوجاذب با سبزی جعفری و گشنیز بعد از گذشت بازه زمانی 20 روز دارای بیشترینجذب شد ومقدار فلزات سنگین سرب و کادمیوم به کمتر از میزان بیشینه رواداری تعیین شده توسط سازمان ملی استاندارد ایرانتقلیل یافت و مقادیر بالاتر آن، اثر معنا داری بر روی راندمان حذف نداشت (05 / 0 > p). در نهایت با توجه به پتانسیل مطلوببیوجاذب پوست طالبی در حذف فلزات و راندمان 72.3 % برای فلز سرب و 81.2 % برای کادمیوم ، میتوان این جاذب زیستی را درحذف فلز سنگین سرب و کادمیوم موثر دانسته و از این بیوجاذب به عنوان یک فرآورده ی جانبی مطلوب جهت پاک سازی خاکهای کشاورزی استفاده کرد.

Keywords:

فلزات سنگین , سبزیجات برگی خوراکی , پوست طالبی , جذب زیستی