مقایسه کارایی مدل میانگین- واریانس و نظریه ارزش فرین در بهینه سازی سبد سرمایه گذاری در بورس اوراق بهادار تهران

هر سرمایه­ گذاری در صدد حداکثر سازی تابع مطلوبیت سرمایه­ گذاری خود در بازار سرمایه از طریق  انتخاب ترکیب سبد سرمایه­ گذاری بهینه می باشد. در این تحقیق سعی بر آن است که  با مقایسه یک رویکرد جدید در بهینه ­سازی پرتفوی براساس نظریه ارزش فرین با مدل  میانگین – واریانس مارکویتز  مشخص نمایم کدامیک از این دو  روش در انتخاب یک پرتفوی کارآ موفق­تر است.  قلمرو زمانی تحقیق از ابتدای سال 1392  تا پایان سال 1397 و  جامعه آماری نیز 50 شرکت برتر بورس اوراق بهادار تهران بوده است. در گام اول با استفاده روش حداکثر سازی تابع درست نمایی، نوع توزیع حدی بازده شرکت­ های فعال و برتر بورسی مشخص گردید و در گام بعد مرز کارآ سرمایه­ گذاری ریسکی در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از یک مدل برنامه­ ریزی کوآدرتیک با رویکرد ارزش فرین محاسبه و با مرز کارآ مدل مارکویتز مقایسه گردید.. با توجه به نتایج حاصل از آزمون رتبه علامت دار ویلکاکسون برای مقایسه بازده واقعی پرتفوهای بهینه در دو مدل مارکویتز و ارزش فرین (0.866=p و 0.169-=Z) مشاهده می­شود دو مدل مذکور در طول دوره مورد مطالعه در مجموع بازدهی یکسانی برای مرز کارآ سرمایه ­گذاری ریسکی داشته اند.

Keywords:

سبد سهام بهینه , تابع درستنمایی ف نظریه ارزش فرین , ارزش در معرض ریسک