زمان، پدیده ای لغزنده، فرار، غیرمحسوس و ناپایدار است و سرمایه ای بی شکل و بی وزن است که باید آن را حس کرد و به دام انداخت. ازاین رو ضرورت دارد که با تغییر نگرش و برداشت خود نسبت به زمان آن را سرمایه ای محدود، اما دست یافتنی و مهار کردنی تلقی کرد (به پژوه، 1380). مدیریت زمان در حقیقت، مدیریت زندگی، مدیریت فردی و مدیریت بر خود است. این پژوهش سعی دارد تا به بررسی تاثیر مدیریت زمان بر فرآیندهای مدیریت دانش در آموزش وپرورش و به ویژه در مدارس دوره متوسطه بپردازد؛ بنابراین پس از بیان ادبیات نظری در ارتباط با فرآیندهای مدیریت زمان و تاثیر آن بر مدیریت دانش و ارائه مدل مورداستفاده، ضمن بررسی متغیرهای تحقیق پس از ارزیابی روایی و پایایی پرسش نامه نسبت به توزیع آن را در جامعه موردنظر مبادرت و آنگاه از طریق رگرسیون و با استفاده از نرم افزارهای SPSS فرضیات تحقیق ارزیابی و عوامل اثرگذار رتبه بندی شده است. بر اساس آزمون فرض های انجام شده همه متغیرهای مدیریت زمان رابطه معنا داری با مدیریت دانش دارند و از لحاظ اولویت بندی، رهبری دارای بیشترین اولویت و برنامه ریزی در رتبه دوم قرار دارد و دو متغیر کنترل و سازماندهی از اولویت یکسان برخودارند.  

مدیریت زمان, مدیریت دانش, برنامه ریزی, سازماندهی, رهبری, کنترل