در این مقاله فرایند نتایج تحقیق ارائه شده است که طی آن با استفاده از روش DEA کارایی فنی نهاد و کارایی مقیاس 20 ایستگاه تقویت فشار گاز طی سال های 1390 تا 1391 مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای سنجش کارایی با توجه به اهداف تحقیق، از مدل های پوششی CCR و BCC با ماهیت ورودی محور استفاده شده است. نهاده ها و ستده ها با توجه به میزان تاثیر و اهمیت آن­ها در عملکرد ایستگاه ها مشخص شدند. نتایج تحقیق نشان می دهد که در شرایط بازده به مقیاس ثابت میانگین کارایی ایستگاه ها در سال 1390، 20/96% و در سال 91، 63/77% است. در شرایط بازده به مقیاس متغیر در سال 90، 48/97% و در سال 1391، 31/92% به­دست آمده است. در سال 1390 از مجموع 20 ایستگاه، 4 ایستگاه از بازدهی به مقیاس افزایشی برخوردار بوده و 5 ایستگاه از بازدهی به مقیاس کاهشی داشته­اند. در سال 1391 مقدار 3 و 11 ایستگاه به ترتیب برای بازدهی به مقیاس افزایشی و کاهشی حاصل شده است.  

کارائی نسبی, تحلیل پوششی داده ها, شرکت انتقال گاز ایران, ایستگاه های تقویت فشار گاز