افسانه سینا - گروه مدیریت مالی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
میرفیض فلاح شمس - گروه مدیریت مالی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

همواره  بر قراری رابطه تعادلی بین ریسک و بازده  معیار اصلی برای تصمیمات سرمایه­گذاری در بورس اوراق بهادار بوده است. هر سرمایه­گذاری در صدد انتخاب ترکیب بهینه­ای از سرمایه­گذاری است که با توجه به میزان ریسک و بازده آن ، تابع مطلوبیتش حداکثر گردد. در این تحقیق سعی بر آن بود که مدلی کاراتر از مدل­های موجود و مرسوم برای بهینه­سازی سبد سرمایه­گذاری ارائه گردد. مدلی که با در نظر داشتن شرایط عدم قطعیت و ریسک سرمایه­گذاری، بازدهی بیشتری را برای سرمایه­گذاران فراهم نماید. به همین منظور از نظریه ارزش فرین برای سنجش ریسک سرمایه­گذاری به عنوان یکی از جدیدترین سنجه­های ارزش در معرض ریسک استفاده شده است. قلمرو زمانی تحقیق از ابتدای سال 1392 تا پایان سال 1397 و جامعه آماری نیز 50 شرکت برتر بورس اوراق بهادار تهران بوده است. در گام اول با استفاده روش گارچ و حداکثر سازی تابع درستنمایی، نوع توزیع بازده شرکت­های فعال و برتر بورسی مشخص گردید و در گام بعد مرز کارآ سرمایه­گذاری ریسکی در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از یک مدل برنامه­ریزی کوآدرتیک با رویکرد ارزش فرین محاسبه و با مرز کارآ مدل مارکویتز مقایسه گردید. ، نتایج  تحقیق حاکی از آن بود که تشکیل سبد سهام بهینه، با استفاده از نظریه ارزش فرین تفاوت چندانی با مدل میانگین – واریانس مارکویتز ندارد.  

سبد سهام بهینه, تابع درستنمایی, نظریه ارزش فرین, ارزش در معرض ریسک