نقش افشای ابزارها و مشتقات مالی بر اساس استانداردهای حسابداری ایران در بازده مازاد و ارزش شرکت ها

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر افشای ابزارها و مشتقات مالی بر اساس استاندارد حسابداری شماره 15 ایران بر بازده مازاد و ارزش شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. نمونه ای متشکل از 82 شرکت طی دوره زمانی چهار ساله از سال 1393 تا 1396 مورد بررسی قرار گرفتند. برای ارزیابی سطح افشا ابزارها و مشتقات مالی از تعدیل چک لیست پیشنهادی یکینی (2011) و ترکیب آن با چک لیست پیشنهادی برگرفته شده از سه استاندارد حسابداری شماره 15 ،36 و37( تازه تصویب شده) ایران استفاده شده است. جهت برازش      فرضیه­های پژوهش، از آزمون رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. یافته های فرضیه اول نشان می دهد که در شرکت هایی که ابزارهای مالی خود را بر اساس استاندارد داخلی شماره 15 افشا می کنند، ریسک نرخ تنزیل کاهش می یابد و این به معنای افزایش بازده آتی و افزایش قیمت بازار است. یافته های فرضیه دوم نیز نشان می دهد در شرکت هایی که مدیریت سود وجود دارد، از طریق کاهش سطح افشای ابزارها و مشتقات مالی، ریسک نرخ تنزیل نیز افزایش می­یابد. همچنین، یافته های فرضیه سوم حاکی از آن است که بین سطح افشا ابزارهای مالی با ارزش شرکت رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. بنابراین، وجود نوسان بالای بازده مازاد برای شرکت ها با سطح افشا پایین تر، نشان دهنده ریسک بالاتر می باشد. در نتیجه ذینفعان شرکت ها با توجه به سطح و کیفیت افشا ابزارها و مشتقات مالی، بایستی منتظر ریسک باشند.

Keywords:

مشتقات مالی , سطح افشا , نرخ تنزیل , ابزارهای مالی , بازده مازاد