اندازه گیری ریسک نکول با استفاده از مدل بلک- شولز- مرتون و آزمون رابطه آن با عوامل حاکمیت شرکتی

هدف از نگارش مقاله پیش رو، آزمون رابطه عوامل حاکمیت شرکتی و ریسک نکول در نمونه ای متشکل از 60 شرکت­ پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1389 تا 1393 است. در این پژوهش، برای اندازه گیری ریسک نکول از یک معیار مبتنی بر مدل قیمت گذاری اختیار معامله بلک- شولز- مرتون (BSM) استفاده شد که در آن ریسک نکول شرکت از قیمت های بازاری سهم آن نشات می گیرد. این روش برخی از مشکلات مرتبط با معیارهای اندازه گیری ریسک نکول مورداستفاده در مطالعات پیشین را رفع می کند. عوامل حاکمیت شرکتی نیز در چهار طبقه شامل حقوق سهامداران و ذینفعان،  هیئت مدیره و کمیته های آن، حسابرسی و افشا عمومی و شفاف سازی قرار گرفت. از هر یک از این طبقات، یک شاخص معرف و از مجموع آنها یک شاخص ترکیبی حاکمیت شرکتی ساخته شد. سپس رابطه بین این شاخص ها و ریسک نکول مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان می دهد از بین عوامل حاکمیت شرکتی، صرفا عوامل مرتبط با افشا عمومی و شفاف سازی در سطح اطمینان 95 درصد، رابطه معنی داری با ریسک نکول شرکت های پذیرفته شده در بورس تهران دارند. اما در ترکیب عوامل مزبور با عوامل منتسب به حقوق سهامداران و ذینفعان، هیئت مدیره و کمیته های آن، و حسابرسی، که در مجموع ساختار حاکمیتی شرکت را تشکیل می دهند، شواهدی پیرامون تاثیرگذاری بر ریسک نکول در بورس اوراق بهادار تهران مشاهده نشد

Keywords:

مدل قیمت گذاری اختیار معامله بلک- شولز- مرتون , ریسک نکول , حاکمیت شرکتی , بورس اوراق بهادار تهران