پوشش ریسک با استفاده از شاخص ترکیبی قراردادهای آتی (مطالعه موردی بازار مالی ایران)

تحقیقات داخلی و خارجی پیشین در حوزه پوشش ریسک به تعیین قرارداد آتی با سررسید بهینه و همچنین نرخ بهینه پوشش ریسک پرداخته اند. اما از آنجایی که در بازار آتی طلا بورس کالای ایران حجم قراردادها و معاملات کم است، در این پژوهش امکان پوشش ریسک با استفاده از تمام سررسیدها با داده های هفتگی مورد بررسی قرارگرفته است. بدین منظور سه سناریو تعریف شده است. در سناریوی اول به تعداد قرارداد معامله شده در هفته قبل بر روی هر سررسید موقعیت اخذ می شود. در سناریو دوم به تعداد قرارداد معامله شده در روز کاری قبل و در سناریو سوم به تعداد میانگین معاملات انجام شده هفته قبل بر روی هر قرارداد موقعیت اخذ می شود. البته در موقعیت های اخذشده برای هر سررسید باید نسبت بهینه پوشش ریسک نیز لحاظ شود. نسبت بهینه پوشش ریسک ایستا با روش حداقل کننده واریانس و استفاده از رهیافت های مختلف اقتصادسنجی برای حالت های درون نمونه ای و برون نمونه ای برآورد شده و مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج نشان دهنده این است هر سه سناریو دارای توانایی کاهش ریسک هستند. در آزمون های درون نمونه ای سناریوی اول با مدل خودرگرسیون برداری و در آزمون های برون نمونه ای سناریوی دوم با مدل تارچ دارای بالاترین کارایی هستند.

Keywords:

پوشش ریسک , قرارداد آتی , نسبت بهینه پوشش ریسک حداقل واریانس , کارایی پوشش ریسک , مدل های اقتصادسنجی