پریناز قدم - دانشیار، دانشگاه الزهرا (س)
شعله فیضی - کارشناس ارشد دانشگاه الزهرا (س)

گیاهان دارویی به دلیل اثرات ضد التهابی، ضد سرطانی، خاصیت احیا کنندگی قوی به طور وسیع در طب سنتی استفاده میشوند. گیاه پنیرک صحرایی از جمله گیاهان دارویی بومی اروپا، آسیا و آفریقای شمالی است که از زمانهای گذشته توسط مردم استفاده میشده است. جوشاندن و دم کردن دو روش رایج استفاده از برگهای آن توسط مردم میباشد. در این مطالعه ترکیبات شیمیایی موجود در عصاره جوشانده و دمنوش حاصل از برگ خشک شده مورد بررسی قرار گرفتند. میزان ترکیبات فنلی، تاننها و فلاونوئیدها در عصاره حاصل از جوشانده و میزان قندها، قندهای احیا کننده، آسکوربیک اسید، پروتئینها و کاروتنوئیدها در عصاره دمنوش بیشتر هستند. میزان کلروفیل در هر دو عصاره صفر میباشد. عصاره جوشانده در مقایسه با دمنوش از قدرت آنتی اکسیدانی بیشتری برخوردار است که احتمالا به خاطر ترکیبات فنلی بیشتر در عصاره حاصل از جوشانده است که به عنوان آنتی اکسیدانهای قوی گیاهان عمل میکنند.

عوامل احیا کننده، خاصیت آنتی اکسیدانی، گیاه پنیرک صحرایی، جوشانده، دمنوش