جمشید نظری عالم - دانشجوی دکترای اکولوژی گیاهان زراعی دانشگاه لرستان
خسرو عزیزی - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان
محمد فیضیان - دانشیار گروه خاکشناسی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان
روح اله حیدری - دانشیار گروه شیمی مرکز تحقیقات گیاهان دارویی رازی دانشگاه علوم پزشکی لرستان

مطالعات انجام شده روی گیاهان دارویی در اکوسیستم های طبیعی و زراعی گویای آن است که استفاده از کودهای زیستی در نظام کشاورزی پایدار بهترین شرایط را برای تولید این گیاهان فراهم می آورد ازاینرو استفاده از باکتریهای تثبیت کننده ازت و حل کننده فسفات تولیدکننده و قارچ میکوریزی از گونه (Glomus intraradices) روی اجزای عملکرد گیاه دارویی ماریتیغال به مدت دو سال انجام گرفت. نتایج نشان داد که کودهای بیولوژیک تاثیر معنیداری بر روی ارتفاع، قطر کاپیتول، تعداد دانه در کاپیتول، عملکرد دانه، مقدار سیلی مارین و سیلی بین داشتند. ولی هیچکدام از تیمارها تاثیر معنیداری روی تعداد کاپیتول و وزن هزار دانه نداشتند. بیشترین سیلی مارین 32) میلی گرم در گرم) و سیلی بین 5) میلی گرم در گرم) در تیمار ترکیبی باکتریها و قارچ میکوریزی به دست آمد. کودها زیستی به تنهایی تاثیر زیادی روی صفات مختلف ماریتیغال نداشتند و این موضوع نشان داد که احتمالا ریشهاین گیاه به طیف وسیعی از ترکیب میکروفلورهای خاک واکنش نشان میدهد.

ماریتیغال، سیلیمارین، سیلیبین، باکتریهای آزاد زی، میکوریزی