بررسی کارآیی سموم ضدعفونیکننده بذر در بهبود استقرار گیاهچه چغندرقند

ضدعفونی و پوشش بذر توسط سموم از متداولترین روشها جهت پیشگیری و کنترل عوامل بیماری مرگ گیاهچه میباشد. در همین راستا به منظور افزایش قدرت جوانه زنی و استقرار گیاهچه چغندرقند کارآیی شش قارچکش لاماردور، کربوکسین- تیرام، رورالتیاس، پرویکور انرژی، فلینت و تیوفانات متیل و سه حشره کش گائوچو، پانچوبتا و آبامکتین، به صورت تیمار بذر در شرایط آزمایشگاهی، گلخانه ای و کرتهای کنترل شده مورد بررسی قرار گرفت. در شرایط آزمایشگاهی قارچ کشهای کربوکسین- تیرام و رورالتیاس از رشد دو جدایه قارچ Rhizoctonia solani AG-4 Rh124 و Rhizoctonia solani AG2-2 Rh133 و قارچکش پرویکور انرژی از رشد جدایه 8P قارچ Pythium aphanidermatum جلوگیری کرد. ترکیب دو قارچکش کربوکسین-تیرام + پرویکور انرژی و رورالتیاس + پرویکور انرژی کاملا برای عوامل بیمارگر سمی بود. همچنین قارچ کش لاماردور به تنهایی از رشد میسلیومی هر سه بیمارگر فوق جلوگیری نمود. استفاده از حشره کشهای گائوچو، پانچوبتا و آبامکتین تاثیری بر روی بیمارگرهای فوق نداشت. در بررسی های گلخانه ای بیشترین درصد استقرار گیاهچه 60) درصد) در خاک آلوده به R.solani Rh124 AG-4 و 30) درصد) در خاک آلوده به P.aphanidermatum 8P در مقایسه با شاهد، مربوط به قارچکش لاماردور بود. ترکیب لاماردور + گائوچو در خاک آلوده به رایزوکتونیا و پیتیوم به ترتیب با 65 و 51 درصد بهتر از ترکیب لاماردور + پانچوبتا بود. به این ترتیب میتوان قارچکش لاماردور را به عنوان تیمار مناسبی جهت ضدعفونی بذر چغندرقند معرفی نمود.

Keywords:

چغندرقند , تیمار بذر , رایزوکتونیا , پیتیوم , استقرار