اثر تنش خشکی و روشهای مصرف باکتری های محرک رشدPGPR بر میزان درصداسانس و ترکیبات فنولی گیاه دارویی بومادران (Achillea millefolium L.) در منطقه شهرری

به منظور بررسی اثر تنش خشکی و روشهای مصرف باکتریهای محرک رشد (PGPR) بر درصداسانس وعملکرداسانس گیاه دارویی بومادران (Achillea millefolium L.)، آزمایشی در فروردین 1393 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره) شهر ری انجام پذیرفت. این آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی باسه تکرار به اجرا در آمد. عوامل آزمایشی شامل دورهای آبیاری به عنوان عامل اصلی در سه سطح آبیاری در50 ، 90 و 130 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A و روش های مختلف کاربرد باکتری های محرک رشد (PGPR) شامل عدم کاربرد باکتری، کاربرد ریشه مال باکتری، کاربرد باکتری در آب آبیاری و کاربرد ریشه مال+ کاربرد باکتری در آب آبیاری به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج بهدست آمده نشان داد که اثرات ساده تنش خشکی و باکتری های محرک رشد بر صفات مورد آزمون معنی دار و همچنین اثرات متقابل درصداسانس و ترکیبات فنولی در سطح 5 درصد معنی دار گردید. در این شرایط تنش خشکی سبب افزایش درصد اسانس و ترکیبات فنولی گردید. بعلاوه، گیاهان تیمار شده با باکتری های محرک رشد، نسبت به گیاهانی که در آنها این باکتری ها به کار نرفته بود، دارای درصداسانس و ترکیبات فنولی بیشتری بودند. نتایج این مطالعه نشان داد که کاربرد باکتری های محرک رشدبه خصوص به صورت کاربرد ریشه مال+ باکتری در آب آبیاری، اثرات بیشتری نسبت به کاربرد انفرادی هر یک از آنها داشت. به صورتی که بیشترین مقدار درصداسانس(0/28333 درصد) در شرایط تنش 130 میلیمترتبخیر (تنش شدید) وکاربردریشه مال+ کاربرد باکتری درآب آبیاری و بالاترین میزان ترکیبات فنولی 42/77) میلی گرم بر گرم وزن تر) در شرایط تنش 130 میلیمترتبخیر (تنش شدید)وکاربردریشه مال+ کاربردباکتری درآب آبیاری حاصل گردید.

Keywords:

بومادران , تنش خشکی , باکتری های محرک رشد , درصداسانس و ترکیبات فنولی