زهرا رحیمی - دکتری تخصصی و استادیار تربیت بدنی، گروه تربیت بدنی، دانشکده هنر ومعماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، شیراز، ایران

پژوهش حاضربا هدف بررسی شیوع ناهنجاری های جلو آمدن سر و گردی شانه در بانوان سالم در شهر شیراز صورت گرفته است. افراد شرکت کننده، بانوان سالم بودند که با روش آزمودنی گیری تصادفی در دو گروه 17 تا 25 (با میانگین سنی 19 سال) و 35 تا 50 ( با میانگین سنی 40 سال) و از نظر شدت ناهنجاری ها به سه گروه تقسیم شدند. ارزیابی پوسچر با استفاده از شاغول صورت گرفت. متغیرهای شناختی و میزان ناهنجاری های سر و گردن در مناطق مورد نظر در پرسنشامه مربوطه ثبت گردیدند. اختلاف معنی داری بین متغیرهای سن و گردی شانه وجود داشت (P> 0/05) ولی ارتباط بین سن و ناهنجاری جلو آمدن سر معنی دار نبود. (P=0/2) بین متغیر شغل و ناهنجاری نیز اختلاف معنی داری مشاهده شد (P> 0/05) با استفاده از دستگاه کیفومتر زاویه کوژی اندازه گیری و مقایسه گردید. نتایج نشان داد که مقدار این زاویه در گزوه سنی بالاتر، بیشتر است. همچنین ارتباط مستقیمی بین مقدار زاویه و درد در ناحیه بین دو کتف مشاهده شد (P=0/0001؛ r=0/4). ناهنجاری های مذکور در هر دو گروه سنی مشاهده می شوند و با توجه به عوارض جانبی آنها (درد، مشکلات عصبی و عروقی و ... ) استفاده از روش های دقیق تر جهت ارزیابی بهتر امری بدیهی به نظر می رسد. در مورد شیوع بیشتر ناهنجاری در افراد منس نیز می توان گفت که افزایش سن با مسایل شغلی در ایجاد آنها مرثر بوده است. افرادی که بطور مرتب ورزش می کردند به وضوح شکایت کمتری از درد را ابراز داشتند.

جلوآمدن سر، گردی شانه، بانوان سالم