تاثیر مصرف پکتین و چهارده هفته تمرین استقامتی بر سطوح ANP سرمی و پروفایل لیپیدی در موش های باردارچاق

امروزه استفاده از روش های متنوع در خصوص تغذیه دوران بارداری و کنترل وزن مورد توجه پزشکان و محققین علم تغذیه قرار گرفته است .این مطالعه به منظور تاثیر مصرف پکتین و چهارده هفته تمرین استقامتی بر سطوح ANP سرمی و پروفایل لیپیدی در موش های باردارچاق انجام شد.در این مطالعه تجربی ، 40 سرموش سوری ماده با میانگین وزن 5±30 گرم از انستیتو پاستور تهران خریداری و با غذای اغشته به روغن کانولا چاق شدند،سپس به طور تصادفی در چهار گروه 10 تایی (مصرف پکتین، تمرین استقامتی، مصرف پکتین همراه با تمرین استقامتی و گروه کنترل ) قرار گرفتند. پس از اشنایی با تردمیل، حیوانات در گروه های تمرین به مدت 11 هفته، هر هفته 5 جلسه با شدت (30-65 درصد MEA) به تمرین روی تردمیل پرداختند. سپس بارداری انجام و گروه های تمرین پس از انجام مراحل بارداری، به مدت 3 هفته و هر هفته، 5 روز با شدت (20 تا 60 درصد MEA) بر روی تردمیل به تمرین پرداختند. در گروه های پکتین ، از روز دوم الی نوزدهم بارداری به میزان 400 میلی گرم پکتین به ازا هرکیلو گرم وزن بدن به صورت گاواژ پکتین تزریق شد. درروز نوزدهم بارداری خونگیری از مادر انجام شد و سطح ANP سرمی و RC ، LDL/HDL، LDL، TG، TC و HDL اندازه گیری شد. جهت تجزیه تحلیل داده هاآزمون های کولموگروف اسمیرنوف، کوواریانس و LSD استفاده شد. سطوح ANP در گروه پکتین کاهش و در گروه های تمرین،تمرین و مصرف پکتین افزایش داشته که این اختلاف معنادار نبوده است. در گروه های تجربی سطح LDL/HDL، LDL، TG، TC و RC با کاهش معناداری همراه بود (P=0/05). سطح HDL در گروه های تجربی افزایش معناداری یافت. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که مصرف پکتین و تمرین می تواند بر کاهش LDL/HDL، LDL، TG، TC و RC و افزایش HDL موثر باشد.

Keywords:

پکتین , بارداری , نیم رخ لیپیدی , ANP