بررسی اثر میانجی تمرکز مالکیت بر رابطه بین محافظه کاری و مدیریت سود در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

هدف: از محافظه کاری به عنوان یک مکانیسمم نظارتی ، جهت نظارت بر مدیریت و کنترل رفتارهای فرصت طلبانه مدیریت یاد می شود. اعمال محافظه کاری در شرکت های با مالکیت تمرکز بالا موجب کاهش مدیریت سود می گردد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر تمرکز مالکیت بر رابطه بین محافظه کاری شرطی و مدیریت سود می باشد.روش: نمونه آماری شامل 126 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1387 الی 1396 می باشد. از روش رگرسیون چندگانه با استفاده از داده های ترکیبی برای آزمون فرضیه ها و از نرم افزار استایا 14 برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شده است. یافته ها: نتایج نشان می دهد بین تمرکز مالکیت و محافظه کاری شرطی و غیرشرطی رابطه معناداری وجود ندارد، بدین جهت گام اول پژوهش که معنی داری بین تمرکز مالکیت و محافظه کاری اسمت موردپذیرش قرار نگرفت. بین محافظه کاری شرطیو مدیریت سود واقعی رابطه مستمیمی وجود دارد، ولی بین محافظه کاری شرطی و مدیریت سود حسابداری رابطه یافت نشد. دیگر نتایج نشان می دهد محافظه کاری غیرشرطی با مدیریت سود واقعی و مدیریت سود حسابداری رابطه مثبت و معناداری دارد. همچنین تمرکز مالکیت بر رابطه بین محافظه کاری غیرشرطی و مدیریت سود واقعی تاثیر مثبتی دارد.

Keywords:

تمرکز مالکیت , محافظه کاری شرطی , محافظه کاری غیرشرطی , مدیریت سود واقعی , مدیریت سود حسابداری.