ورود آب و یونهای مخرب همراه با آن به داخل بتن ازجمله مهمترین عوامل تهدیدکننده پایایی سازه های بتنی میباشند. استئاراتهای کلسیم و روی به عنوان در دسترس ترین مواد به دست آمده از اسیدهای چرب، قادرند با ایجاد یک لایه آبگریز در منافذ مویینه و تغییر در کشش سطحی دیواره این منافذ، سرعت انتقال رطوبت را به داخل منافذ مویینه بتن در شرایط عدم وجود فشار هیدرو استاتیک کاهش دهند. ازاینرو در مطالعه حاضر، اثر استئارات های کلسیم و روی به عنوان مواد افزودنی نم بند روی مشخصات مکانیکی و
دوام بتنهای رایج (با نسبت آب به سیمان (0/47 بررسی شده است. به همین منظور،
استئارات کلسیم و
استئارات روی به مخلوط های بتنی عادی و خمیرهای سیمان، اضافه شده و تاثیر آنها روی ویژگیهای بتن و خمیر تازه شامل کارایی و درصد حباب هوای بتن، زمانگیرش خمیر سیمان، مشخصه های بتن سخت شده شامل مقاومت فشاری، مقاومت الکتریکی، جذب آب مویینه، جذب آب حجمی و مهاجرت تسریع شده یونهای کلراید موردبررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داده است که این مواد در غلظت نرمال و زمان گیرش خمیر سیمان استاندارد و همچنین درصد حباب هوای بتن تازه تاثیر محسوسی نداشته اند؛ اما نتایج آزمایشهای بتن سخت شده نشان داد که با افزایش مقدار استئاراتها، جذب آب حجمی و مویینه بتن کاهش می یابد، به طوریکه استئارات های کلسیم و روی در مقداری معادل 2 کیلوگرم در یک مترمکعب 0/5) درصد وزن سیمان)، جذب آب نیمساعته و عمق نفوذ مویینه را بهطور میانگین %54 و %25 نسبت به بتن کنترل کاهش داده اند؛ اما این مواد به دلیل عدمتغییر در ساختار منافذ مویینه بتن، باعث تغییر قابل توجه در مقاومت الکتریکی و ضریب مهاجرت تسریع شده یونهای کلراید نشده اند.