محمدحسین خزعلی - مدیر مرکز تحقیقات بتن، گروه تخصصی شهید رجایی
محمدعلی قنبری - کارشناس ارشد مرکز تحقیقات بتن، گروه تخصصی شهید رجایی
میثم محمدی طبالوندانی - کارشناس ارشد مرکز تحقیقات بتن، گروه تخصصی شهید رجایی

بتن پلیمری14یا بتن رزینی از یک چسباننده ی پلیمری و یک پرکننده ی معدنی مانند شن و ماسه تشکیل شده است. بتنهای پلیمری مقاومت مکانیکی بالاتر، مقاومت بیشتر در برابر حملات شیمیایی و یونهای سولفات، کلر و محیطهای اسیدی و قلیایی، جذب آب کمتر، پایداری بیشتر در مقابل پدیده ذوب و یخبندان و سرعت عمل آوری بالاتری نسبت به بتن ساخته شده با سیمان پرتلند دارد. با توجه به ساختار شبکه ای رزین اپوکسی استفاده از این رزین به عنوان جایگزین سیمان، موجب استحکام بیشتر پیوندهای مولکولی شبکه بتن و ایجاد ساختاری با مقاومت مکانیکی بالا و در عین حال با چگالی پایین تر نسبت به بتن ساخته شده از سیمان پرتلند میشود؛ به همین دلیل در ساخت مخازن شیمیایی، سازه های دریایی و اسکله ها مورد استفاده قرار میگیرد.در این پژوهش با انجام آزمایشهای مربوط به محیطهای اسیدی و قلیایی، نفوذ آب، مقاومت خمشی و فشاری، پایداری شیمیایی و خواص مکانیکی، بتن پلیمری مورد ارزیابی قرار گرفت؛ سپس واکنشهای شیمیایی موثر بر شرایط آزمون بررسی شد و دلایل رخدادهای فیزیکی و شیمیایی مورد واکاوی قرار گرفت. نتایج حاصل از این آزمونها بیانگر بهبود خواص مکانیکی و شیمیایی و افزایش میزان جمع شدگی نسبت به بتنهای ساخته شده با سیمان پرتلند است. با مرور خواص بتن پلیمری، میتوان این نوع بتن را به عنوان یک محصول رقابتی در ساخت سازه های مقاوم و با دوام بهکار برد.

بتن پلیمری، رزین اپوکسی، خواص مکانیکی، دوام، پایداری شیمیایی