تاثیر تمرین مقاومتی بر قدرت عضلانی، هایپرتروفی و سطوح پروتئین میوژنین عضلات دوقلو در موش های صحرایی سالمند

زمینه و هدف: تمرین مقاومتی (RT) یکی از موثرترین استراتژی ها برای پیشگیری از تضعیف و تخریب عضلانی ناشی از سن است؛ زیرا قدرت و عملکرد عضلانی را بهبود می بخشد. از آنجایی که کاهش توده عضلانی در ایجاد سارکوپنی مشارکت دارد، اثر تمرین مقاومتی بر هایپرتروفی عضلانی و فرآیندهای میوژنیک آن در سالمندی مهم و بحث برانگیز است. هدف از این تحقیق بررسی اثر تمرین مقاومتی بر قدرت، توده عضلانی و سطوح پروتئین میوژنین در عضلات دوقلوی موش های سالمند بود. روش تحقیق: 16 سر موش صحرایی نر سالمند (24 ماهه) به طور مساوی به دو گروه تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین مقاومتی تحت هشت هفته تمرین مقاومتی پیشرونده (3 جلسه در هفته) بالارفتن از نردبان با وزنه بسته شده به دم قرار گرفت. 48 ساعت پس از آخرین جلسه، نیروی ایزومتریک، وزن عضله و سطوح پروتئین میوژنین عضلهدوقلو هر دو گروه اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل از آزمون t مستقل در سطح معنی­داری 05/0p< استفاده شد.  یافته ها: نیروی مطلق و نسبی عضله (نسبت به وزن بدن) در گروه تمرین مقاومتی به طور معنی داری بیش از کنترل بود (05/0p˂). وزن تر دوقلو بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (05/0p> ). تحلیل وسترن بلات بافت عضلانی نشان داد  که سطوح پروتئین میوژنین تفاوت معنی داری بین دو گروه ندارد (05/0p> ). نتیجه گیری: به دنبال تمرین مقاومتی در موش های سالمند ظرفیت تولید نیرو و کیفیت عضلانی (نیرو نسبت به توده عضلانی) از طریق رخدادهایی که به نظر می رسد ناشی از درگیری سازگاری های عصبی- عضلانی باشد افزایش می یابد. علاوه بر این یافته ها پیشنهاد می کنند که افزایش در قدرت عضلانی پس از تمرین مقاومتی در موش های سالمند به وسیله تغییرات توده عضلانی و بیان پروتئین میوژنین قابل توجیه نیست.

Keywords:

تمرین مقاومتی , هایپرتروفی , قدرت عضلانی , میوژنین , سالمندی