پروانه عشوری - استادیار پژوهشی، بخش تحقیقات مرتع، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
نیلوفر زارع - کارشناس ارشد پژوهشی، بخش تحقیقات مرتع، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
مهشید سوری - استادیار پژوهشی، بخش تحقیقات مرتع، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

گونه توت روباهی (Sanguisorba minor)، یکی از با ارزش ترین و خوشخوراک ترین گیاهان مرتعی است که می توان از این گونه جهت احداث چراگاه های مصنوعی، تولید علوفه آبی و دیم، تبدیل دیم زارهای کم بازده به مراتع دست کاشت و نیز اصلاح و توسعه مراتع بهره برد. به منظور بررسی انتخاب بهتربن اکسشن از نظر قابلیت استقرار، کشت جمعیت های مختلف گونه توت روباهی در ایستگاه تحقیقات مرتعی همند آبسرد، در شرایط مزرعه انجام شد. 15 اکسشن مختلف از گونه موردنظر با فاصله 50 سانتیمتر در کرت های آزمایشی کشت شدند. نتایج نشان داد که حدود 31 درصد از کل میزان بذور کشت شده جوانه زدند. اکسشن شماره 12172 (کرج) با اختلاف معناداری بالاترین میزان استقرار را دارا بود. اکسشن های دیزین، 18603 (اردبیل) و 13963 (گلستان) جوانه زنی نداشتند. نتایج نشان داد که بذور گونه توت روباهی برای استقرار به رطوبت نیاز دارند، لذا اعمال تیمارهایی نظیر پوشش دار کردن بذر با مواد جاذبه الرطوبه و کشت بذور در فصل پاییز و قبل از بارندگی ها جهت تامین رطوبت مورد نیاز بذور، پیشنهاد می شود.

مرتع، بذرکاری، کشت، اکسشن