بهنام نعیم پور - پژوهشگر مرکز عمران دانشکده مهندسی و پدافند غیرعامل دانشگاه جامع امام حسین(ع)
محمد فیاض - استادیار مرکز عمران دانشکده مهندسی و پدافند غیرعامل دانشگاه جامع امام حسین (ع)
رضا غفارپور - استادیار مرکز عمران دانشکده مهندسی و پدافند غیرعامل دانشگاه جامع امام حسین (ع)
سعید محمد - استادیار مرکز عمران دانشکده مهندسی و پدافند غیرعامل دانشگاه جامع امام حسین (ع)

روشهای ساخت تونل و فضاهای زیرزمینی به خصوص در محیطهای شهری بسیار متنوع میباشد و بر اساس عوامل متعدد همچون سطح مقطع ایستگاه، مقاومت بستر، عمق قرارگیری تونل، سرعت و هزینه ی ساخت انتخاب میشوند. در این میان روش حفر و پوش یکی از روشهای پرکاربرد میباشد که به مرور زمان جای خود را میان روشهای ساخت ایستگاه مترو در کشررمان باز کرده است. در کشورهای زلزله خیز مانند ایران فضاهای زیرزمینی عالوه بر بارهای استاتیکی باید برای بارهای دینامیکی نیز کنترل شوند. به طورکلی تونلها با توجه به محصور شدگی در خاک، عملکرد لرزه ای بهتری نسبت به سازه های روی زمین دارند با این حال خرابیهایی ناشی از رخداد زلزله با شدت زیاد گزارش شده است. از مهمترین عوامل تاثیرگذار در عملکرد لرزه ای ایستگاه ها میتوان به سختی خاک و همچنین شدت و محتوای فرکانسی زلزله اشاره کرد. عموما طراحی لرزه ای فضاهای زیرزمینی بر اساس تغییرشکل سازه های سطح زمین و اندرکنش خاک و سازه ی ایستگاه انجام میشود. در این تحقیق قصد داریم مروری به روشهای طراحی لرزه ای ایستگاه مترو داشتهباشیم و با مشاهده ی رفتار ایستگاه مترو داکایی در زلزله کوبه و تحلیل عددی این ایستگاه به مقایسه ی تاثیرات شتاب قائم و افقی زلزله بر سازه ی ایستگاه بپردازیم.

ایستگاه های مترو ، حفر پوش ، عملکرد لرزه ای ، زلزله ، حفاری