مقایسه سطح هموسیتئینوریسک فاکتورهای قلبی عروقی در مردان سالمندکوه پیماباهمسالان غیرورزشکار

سابقه و هدف: هموسیستئین یک عامل خطر قلبی عروقی است که بالارفتن آن می تواند موجب افزایش بیماری های قلبی عروقی شود. به دلیل اهمیت فعالیت بدنی در پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی، هدف مطالعه حاضر مقایسه سطح هموسیستئین و عوامل خطر قلبی عروقی بین مردان مسن کوهپیما با همسالان غیرورزشکار می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 15 مرد مسن کوهپیما سن: 2/2±1/60 سال، نمایه توده بدنی: 9/2±66/27 کیلوگرم بر متر مربع که در طول 24 ماه گذشته بطور پیوسته حداقل 2 جلسه در هفته و هر جلسه 120 دقیقه فعالیت کوهروی داشتند و همچنین 15 مرد سالم همسن سن: 5/2±2/61 سال، نمایه توده بدنی: 2/3±5/28 کیلوگرم بر متر مربع که اخیرا سابقه هیچ گونه فعالیت بدنی نداشتند، انتخاب شدند. سطوح سرمی هموسیستئین، ترکیب بدنی و شاخص های متابولیکی ارزیابی شد. از آزمون تی مستقل در سطح 05/0=α برای مقایسه گروه ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که فعالیت های کوهروی به طور معنی دار سطوح گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین را کاهش می دهد (05/0> P). ما همچنین مشاهده کردیم کلسترول تام، LDL-کلسترول و تری گلیسرید به طور معنی دار از طریق کوهپیمایی کاهش می یابد (05/0> P). بعلاوه، سطح هموسیستئین در مردان مسن کوهپیما به طور معنی دار کمتر از همسالان غیرورزشکار بود (05/0> P). استنتاج: این نتایج پیشنهاد می کند فعالیت منظم کوهروی می تواند اثرات مفیدی بر سطح هموسیستئین و شاخص های متابولیکی مردان مسن داشته باشد.

Keywords:

آترواسکلروز , مردان مسن , هموسیستئین , کوهپیمایی