تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی فزاینده بر سطوح سرمی و بافتی مترنل در موش های صحرایی تغذیه شده با محلول شکر

زمینه و هدف: هورمون شبه متئورین (مترنل) اخیرا شناسایی و عملکرد آن در حساسیت به انسولین روشن شده، اطلاعات اندکی در مورد تاثیر تمرین ورزشی بر غلظت سرمی و بافتی مترنل وجود دارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر مصرف محلول شکر و هشت هفته تمرین قدرتی بر سطوح سرمی و بافتی مترنل بود. مواد و روشها: 32 سر موش صحرائی نر بالغ (نژاد ویستار) با میانگین وزن 36/8 ±93/158 گرم در 4 گروه ه 8 تایی (2 گروه تغذیه با محلول شکر، 2 گروه با تغذیه نرمال) تقسیم شدند، پس از 4 هفته یک گروه از هر روش تغذیه ای به عنوان کنترل و گروه دیگر برای 8 هفته تمرین قدرتی (3روز در هفته) در نظر گرفته شد. مقادیر بافتی و سرمی مترنل، مقادیر سرمی گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج آماری کاهش معنی دار سطوح سرمی مترنل (01/0 = P) و تفاوت غیر معنی دار مقادیر بافتی مترنل (05/0 < P) بر اثر تغذیه با محلول شکر را نشان داد. تمرین و اثر تعاملی تغذیه و تمرین بر سطوح سرمی و بافتی مترنل معنی دار نبود (05/0

مقاومت به انسولین و کاهش سطوح سرمی مترنل می شود. اگرچه تمرین مقاومتی منجر به بهبود سطوح سرمی انسولین و شاخص مقاومت به انسولین گردید، لیکن به نظر می رسد این نوع تمرین تاثیر معنی داری بر سطوح سرمی یا مقادیر آن در بافت چربی اپیدیدیمال مترنل ندارد.

Keywords:

آدیپوکین شبه متئورین , مقاومت به انسولین , تمرین قدرتی , بافت چربی