مقایسه ویژگی های زبانی سالمندان مبتلا به آلزایمر با همتایان عادی آنها

مقدمه: آلزایمر یک بیماری پیشرونده عصبشناختی است که با آسیب پیشرونده اصلی حافظه و مهارتهای ارتباطی و زبانی در ارتباط است. یکی از حیطه های مهم که در این بیماران کمتر مورد مطالعه قرار گرفته، بررسی ویژگیهای زبان است؛ لذا هدف این مطالعه بررسی ویژگیهای زبانی در بیماران فارسی زبان و مقایسه آن با سالمندان عادی بود.روش بررسی: 32 بیمار مبتلا به آلزایمر 16)زن و 16مرد) با میانگین سنی 77±7/41 و 32 سالمند عادی همتای آنان 19)زن و 13مرد) با میانگین سنی81/34±6/04 در این مطالعه شرکت کردند. معیارهای ورود برای گروه بیمار شامل تشخیص بیماری آلزایمر توسط روانپزشک یا نورولوژیست، نداشتن مشکلات همراه و عدم سابقه ی ابتلا به مشکلات ارتباطی و زبانی و برای گروه شاهد شامل عدم سابقه ابتلا به بیماریهای نورولوژیک و روانپزشکی و عدم سابقه مصرف مواد مخدر بود. عدم همکاری بیماران، عود بیماری، عوارض و بیماریهای همراه معیارهای خروج از مطالعه بودند. دو گروه مورد مطالعه توسط نسخه بالینی آزمون تشخیصی زبان پریشی فارسی وب 1)؛(P-WAB مقایسه شده و با استفاده از آزمون تی مستقل معناداری تفاوت میانگین امتیازات هر یک از آزمایه ها و معیار کلی شاخص بهره زبان پریشی((AQ بررسی شد. سطح معناداری برابر α=0/05 تعیین شد.یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد که میانگین امتیازات هر یک از آزمایه ها و معیار کلی شاخص بهره زبان پریشی((AQ بین دوگروه معنادار بود .(P=0/00) بیشترین تفاوت امتیازات مربوط به شاخصهای گفتار پیوسته و نامیدن و کمترین تفاوت مربوط به شاخص تکرار کردن بود.نتیجه گیری: بیماری آلزایمر تاثیر زیادی بر مهارتهای زبان شفاهی میگذارد؛ به طوریکه افراد مبتلا در تمام شاخصهای گفتار پیوسته، درک شنیداری گفتار، تکرار کردن و نامیدن وکلمه یابی به طور معنی داری ضعیفتر عمل کردند.