اثربخشی طرح واره درمانی بر سطح شدت لکنت بزرگسالان 25 الی 35 ساله

مقدمه: طرحواره های ناسازگار اولیه، الگوهای درون مایه های عمیق و فراگیری هستند که در دوران کودکی یا نوجوانی شکل گرفته، در سیر زندگی تداوم دارند، به رابطه ی فرد با خود و با دیگران مربوط می شوند و به شدت ناکار آمدند.روش بررسی: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر سطح شدت لکنت بزرگسالان 25 الی 35 ساله انجام شد. این پژوهش از نظر ماهیت کاربردی از نظر داده ها کمی همچنین از نظر روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با دو گروه کنترل و آزمایش است. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه بزرگسالان 25 الی 35 ساله ی دارای لکنت مراجعه کننده به مراکز گفتاردرمانی شهر تهران در فاصله زمانی ابان 1397 الی دی 1397 بود. از روش نمونه گیری غیر احتمالی در دسترس با گمارش تصادفی در گروه ها (گروه های آزمایش 10 نفر و گروه کنترل 10 نفر) استفاده شد. افراد گروه آزمایش در یک دوره طرحواره درمانی که طی 10 جلسه 2 ساعته هفتگی به صورت گروهی برگزار شد شرکت کردند.یافته ها: نتایج نشان داد که بهرهمندی از روش طرحواره درمانی از اثربخشی لازم برای کاهش سطح شدت لکنت برخوردار بوده است.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش بهتر است از طرحواره درمانی برای افرادی که لکنت زبان دارند در جهت کاهش شدت لکنت استفاده شود.

Keywords:

طرحواره درمانی , لکنت زبان , بزرگسالان