انواع مداخلات جهت اصلاح، درمان و توانبخشی اختلال لکنت زبان (مرور پیشینه پژوهشی بیست سال اخیر

اختلالات لکنت زبان از مهمترین و متداول ترین اختلالات تکلمی است. مرور مطالعات پژوهشی طی بیست سال اخیر نشان میدهد که در واقع سن، شرایط و ویژگیهای بلوغ نیزاحتمالا در تغییر شکل یا تشدید لکنت موثرند. لکنت زبان در پسران بیشتر از دختران است و در بررسیها و تحقیقات مختلف، نسبتی در حدود 70 درصد برای پسران و 30 درصد برای دختران ذکر گردیدهاست. اختلال لکنت در جایی پیش می آید که دستگاه های تکلم انسان دچار پارهای از تشنجها است؛ از اینرو ادای کلمات ناگهان به مانع برخورد میکند و پیوسته مکثی در میان صحبت روی میدهد. به هنگام چنین رویدادی معمولا انسان حرفی را که روی آن مکث ایجاد شده است، چندبار تکرار میکند. دلایل بروز لکنت زبان در کودکان، تاکنون بطور دقیقی روشن نشده است. اما با جمع بندی پیشینه پژوهشی کاملا مشخص شده است، لکنت نمیتواند علت واحدی داشته باشد. بلکه همواره معلول علت بدنی، عاطفی،اجتماعی یا ترکیب این عوامل است. بسیاری از افرادی که لکنت زبان دارند دچار بعضی از ناراحتیهای عصبی و ناسازگاریهای اجتماعی هستند، اما تشخیص اینکه آیا اینگونه ناراحتیهای روانی علت لکنت زبان است یا لکنت خود حاصل حالات و فشارهای ناشی از اختلالات روانی است، بسیار مشکل است. در بعضی از مواقع لکنت زبان ممکن است حاصل نارسایی ها و اختلالات دستگاه عصبی باشد یا لکنت زبان از زمان کودکی در اثر بعضی ناهنجاریهای خفیف فیزیولوژیکی پدید می آید. امروزه از روشهای مختلفی برای اصلاح، درمان و توانبخشی اختلالات گویایی و لکنت زبان استفاده مینمایند. این مقاله در صدد بوده است که با مرور مطالعات انجام شده بیست سال اخیر، روشهای نوین درمان اختلال لکنت را معرفی نماید. این مقاله روشهای درمانی زبانی یا تلفظی ، دو جانبه یا مکمل ، روان درمانی ، دارو درمانی ، رفتار درمانی و خود درمانگری را معرفی مینماید و نتایج پژوهشهای این حوزه را جمعبندی میکند و آنها را بحث میکند.

Keywords:

مداخلات گفتاردرمانی , توانبخشی , اختلال لکنت , اختلال زبان.