ارائه راهکارهای عملی جهت کاهش مصرف آب شهری مشهد

رشد و توزیع مجدد جمعیت، و تغییر الگوهای تولید و مصرف دو عاملی هستند که آسیبپذیری یک منطقه، بخشهای اقتصادی و یا گروه های جمعیتی را نسبت به منابع آب تعریف میکنند. تحقیق حاضر بر روی میزان مصرف آب شهری در شهر مشهد انجام گرفته است. بر اساس تجربیات سایر کشور پیشنهاداتی جهت کاهش مصرف آب ارائه و با توجه به شرایط شهر مشهد میزان تاثیرگذاری آن برآورد گردیده است. همچنین بر اساس تئوری بازیها شروط لازم برای رسیدن به ائتلافی پایدار ارائه شده است. براساس نتایج حاصله با اصلاح خطوط آبرسانی فرسیوده میتوان از هدر رفتن حدود 35 تا 52 میلیون مترمکعب آب تصفیه شده در سال جلوگیری نمود، هرچند این راهکار مستلزم برنامهریزی گسترده، صرف هزینه های گزاف و نیز فرایندی زمان بر است. در صورتیکه بتوان در 10 الی 20 درصد از مصارف شهری، پساب تصفیه شده را جایگزین آب تصفیه شده نمود، در نهایت میتوان حدود 17/5 تا 35 میلیون مترمکعب در سال آب شرب را ذخیره نمود. بخش خانگی با حدود 81 درصد بزرگترین مصرف کننده آب تصفیه شده است. راهکارهای عنوان شده نظیر راهکارهای آموزشی، فرهنگ سازی، به منظور کاهش مصرف آب در بخش خانگی راهکارهایی کوتاه مدت و نسبتا0 کم هزینهتری هستند اگر این راهکارها بطور متوسط منجر به کاهش مصرف در بخش خانگی به میزان 15 تا 20 درصد شود، در نهایت 21 تا 28 میلیون در سال صرفه جویی در مصرف آب شهری خواهیم داشت. در حال حاضر تنها 20 درصد از آب موردنیاز در فضای سبز از منابع آب شرب تامین میشود که این میزان حدود 4 میلیون مترمکعب در سال میباشد. بنابراین با جایگزین نمودن این میزان با آب غیرشرب میتواند سالیانه 4 میلیون مترمکعب آب شرب ذخیره نمود. در صورتی که راهکارهایی به منظور کاهش مصرف در بخش صنعتی و تجاری موثر واقع شده و حدود 10 تا 20 درصد کاهش مصرف آب در این دو بخش را به دنبال داشته باشند، در نهایت منجر به صرفه جویی میزان 1/5 تا 3 میلیون مترمکعب آب در سال خواهند شد.

Keywords:

کاهش مصرف , مدیرت منابع آب , مشهد , مصرف آب شهری