تدوین و اعتبار سنجی شاخص های پایداری اقتصادی اسکان مجدد

اسکان مجدد یکی از سیاستهای مورد استفاده در برنامه ریزی سکونتگاه های روستایی است که متاسفانه عدم توجه به پیامدهای اجرای این طرحها ناپایداری آنها را به دنبال داشته است . سنجش پایداری مستلزم در اختیار داشتن نماگرهای مشخصی است که بر پایه آنها فرآیند سنجش پایداری را به پیش برد. اما با توجه به اینکه مسائل و واقعیتهای حاکم بر پایداری روستاهای جابه جا شده بر اثر وقوع بلایای طبیعی تفاوتهای اساسی با سایر سکونتگاه ها دارد، لذا ضروریست تمام نماگرهای به کار برده شده از حداکثر سنخیت و کاربرد در حوزه های اسکان مجدد روستایی برخوردار باشند. در این راستا در تحقیق حاضر تلاش شده تا از طریق نظرسنجی از خبرگان علمی، نماگرهای مرتبط با سنجش پایداری روستاهای جابه جا شده استخراج شود. بدین منظور در گام نخست مجموعهای مشتمل بر 31 نماگر از نماگرهای مرتبط با پایداری سکونتگاه های روستایی در بعد اقتصادی از کاربرد بیشتری برخوردار بودند، براساس مرور نوشتار و مطالعات مربوط و تحلیل محتوای آنها انتخاب شدند و در مرحله دوم، با استفاده از روش پرسشنامه طراحی شده برای محققان، نماگرهای استخراج شده در اختیار 30 نفر مشتمل بر خبرگان محلی و پژوهشگران گروه های جغرافیا، رشته های علوم اجتماعی، معماری، بازسازی سوانح و محیط زیست قرار گرفت. وزندهی به نماگرهای موجود در پرسشنامه دو مرحله و با استفاده از روش دلفی با استفاده از روش دلفی صورت گرفت که در پایان مراحل دوگانه دلفی، یک بسته نماگر انسجامیافته مرتبط با سنجش و ارزیابی پایداری سکونتگاه های روستایی با ارزشهای معین استخراج گردید. این نماگرها مشتمل بر 21 نماگر اقتصادی بود.

Keywords:

اسکان مجدد , توسعه پایدار , شاخصهای توسعه , استان گلستان